Nanko brengt tweede album uit

Interview met de maker van Stratonica

Foto's: Daniel Baggerman Tekst: Annet Brugel, ,

In 2005 verscheen het debuutalbum van Nanko. Hij werd uitgenodigd om te spelen op Sonic Acts, Toonfestival Haarlem, Rotterdam Electronic Music Festival, State-X en hij was het voorprogramma van Jamie Lidell in Nighttown. 24 februari 2007 wordt zijn tweede album Stratonica uitgebracht met een feest in WORM.

Interview met de maker van Stratonica

Stratonica 3VOOR12 Rotterdam: "Wat is Stratonica?" Nanko: "Mijn tweede album is gitaar georiënteerd. Stratonica is een samenvoeging van Stratocaster, da's de gitaar die ik bespeel, en electronica, daar wordt mijn muziek vaak bij ingedeeld. De opnames voor Stratonica zijn in verschillende fases gegaan. Een aantal dagen per week werk ik aan mijn soloproject, dan componeer ik en doe ik gelijk de productie. Uit de nummers die ik het afgelopen jaar opgenomen heb koos ik de nummers die ik het meest bij elkaar vond passen. Die heb ik samengevoegd en uitgebracht op Stratonica." 3V12: "Het masteren heb je samen met Jochem Paap (Speedy J) in zijn studio gedaan?" Nanko: "Ja, dat hebben we in een avondje gedaan. Ik had zelf al veel aandacht aan mastering besteed. De meeste nummers waren ook al echt helemaal af. Er waren kleine dingen waar echt iemand anders naar moest luisteren. Jochem beschikt over een geschiktere studio met een veel beter afluistersysteem. Hij heeft veel ervaring en hoort precies hoe het op verschillende plaatsen zal klinken. Jochem werkt net als ik intuïtief. Soms wijzigde hij kleine dingen. Dan vroeg hij: "wat vind je hiervan?" Meestal had hij het dan precies meegegeven wat het nodig had." 3V12: "Je wilde qua visuals iets met regenwouden. Is dat jouw inspiratiebron voor dit album?" Nanko: "Nee, de muziek is de inspiratie voor het beeld. Bij mij is er altijd éérst het geluid." Muzikant 3V12 :"Is er veel gebeurd sinds het verschijnen van je debuutalbum in september 2005? Nanko: "Ja, voor mijn eerste solo cd uitkwam, had ik nooit solo opgetreden, alleen met de bands DooDoo's Coffee en Firetime (voorheen Cheech Wizard). Ik had nooit aan solo-optredens gedacht. Pas toen platenmaatschappij Laterax mijn cd uit wilde brengen, bedacht ik me dat het toch ook wel leuk zou zijn om nummers live te gaan spelen. In een rap tempo sprokkelde ik een live-set bij elkaar. Vlak voor de cd uitkwam, heb ik mijn eerste solo-optreden gedaan. Toen de cd eenmaal uit was, ben ik meerdere malen gevraagd voor interessante festivals; Sonic Acts, Toonfestival Haarlem, Rotterdam Electronic Music Festival, State-X en ik was het voorprogramma van Jamie Lidell in Nighttown." 3VOOR12 Rotterdam: "Doordat grote delen van jouw composities live ingespeeld zijn op reguliere instrumenten, zou jouw muziek over jaren nog nagespeeld kunnen worden." Nanko: "Ik wil al langer mijn muziek samen met een orkest spelen. Ik heb al iemand die de orkestpartijen met mij uit wil schrijven. Maar het is lastig om een heel orkest bij elkaar te krijgen. Toch wil ik het zeker een keer doen." 3V12: "Zie je jezelf als pionier?" Nanko: "Ik probeer het muziek maken voor mezelf interessant te houden. Da's belangrijk. Door anderen kan ik ook geïnspireerd raken natuurlijk. Maar ik ben snel uitgekeken op dingen en ik ben niet makkelijk te entertainen. Als ik muziek maak waarvan ik denk 'dat heb ik al eens eerder gehoord of gemaakt', dan stop ik ermee en ga ik iets anders doen. Het is belangrijk dat ik er zelf naar kan luisteren, dat ik uitgedaagd word om meer te maken en dat ik erop uit mijn dak kan gaan." Muzikale voorkeur 3V12: "Wat voor muziek speelde en luisterde je toen je in de pubertijd geraakte?" Nanko: "Toen ik net van de basisschool afkwam luisterde ik veel naar hiphop en techno. De oldschool hiphop net als Public Enemy. Maar toen was ik nog niet met muziek maken bezig. Pas toen ik een jaar of vijftien was, werd ik echt getriggerd door grungebands als Nirvana en Pearl Jam, en de funk van Red Hot Chilli Peppers en Primus. Ik luisterde veel naar de muziek die m'n vader in de kast had staan, zoals Jimi Hendrix, Frank Zappa en Captain Beefheart. Het is muziek die ik door mijn ouders heb leren kennen en waar ik nog meer van ben gaan houden dan zij zelf eigenlijk. Er stond altijd muziek aan in huis. Mijn moeder draaide folk van Joni Mitchell. Mijn vader is een echte Beatles-fan. Als akoestisch gitarist en zanger houdt hij meer van singer/songwriter-dingen. De meer experimentele dingen in zijn kast trokken mijn aandacht meer en meer. Hij heeft een paar platen van Frank Zappa. In 1972 is hij met het verzamelen van Zappa platen gestopt. De dingen die daarna kwamen heb ik zelf moeten ontdekken. 3V12: "Naar welke muziek luister je nu veel? " Nanko: "Ik luister naar alles wat van Warp uitkomt. Met name het laatste album van Squarepusher, Hello Everything, da's echt weer goed. Je hoort dat zijn eigen unieke creatie op dit album nog verder is uitgebouwd. Net als Aphex Twin met zijn speciale geluid. Toch luister ik niet zo veel meer naar andermans muziek. Van dingen die nu uitkomen, zeker in de elektronica scene, merk ik dat de tijd stil is blijven staan. De ontwikkeling in de rockmuziek is in de jaren negentig al opgehouden. Toen kwam de elektronica in één keer op. Daar gebeurde het allemaal. Eind jaren negentig, begin 2000 is die innovatie gestagneerd." "Als ik dingen luister zijn het toch wel oudere platen. Momenteel luister ik veel naar Lou Reed, Berlin. Het zijn niet alleen de teksten en de muziek die Lou Reed fenomenabel over weet te brengen, maar zijn productie en het gevoel dat ervan uit gaat is ook erg goed. Ik ben niet echt onder de indruk van wat er de laatste tijd uitgebracht wordt. Ik ga ook niet zoveel meer naar live optredens toe. Ik ben voornamelijk met mijn eigen muziek bezig. Ik vind Doktor Schnitt heel goed en Harry Merry." 3V12: "Toen je jong begon met het maken van muziek, speelde je toen solo of ook wel samen?" Nanko: "Ik ben alleen begonnen. Dan nam ik de stemmen van Bert en Ernie op. Elke keer als Bert 'Ernie' zei, knipte ik dat eruit. En dan plakte ik allerlei verschillende intonaties van de naam 'Ernie' achter elkaar. Daar overheen zette ik een house- of hiphopdeun, en zo maakte ik er een echt produkt van. Toen ik net vijftien was ging ik gitaar spelen. Een jaar later had ik mijn eerste punk/grunge(school)bandje. We zochten nog een bassist en zetten een advertentie. Bruno Ferro Xavier da Silva (nu van Stöma, Doktor Schnitt en Bruno & Robin) speelde toen net een half jaar bas en hij reageerde op de advertentie. Hij zag ons spelen en zei tegen mij: "die band vind ik niks, maar met jou wil ik wel spelen". Zo ontstond de band DooDoo's Coffee. Ik heb een viersporen recorder gekocht, begon zelf dingen op te nemen. Vooral mijn gitaar, dat heb ik altijd wel veel gedaan." Passie 3V12: "Is muziek verslavend?" Nanko: "Je kunt het vergelijken met heroïne, maar het is wel een gezonde verslaving. De meeste verslavingen, daar word je slechter van. Dit is er wel één waar je beter van wordt." 3V12: "Wat is er mooi aan in een band zitten?" Nanko: "Het samen creëren van iets wat uit jouw persoonlijkheid alleen nooit was ontstaan en ook niet uit de persoonlijkheden van de bandleden apart. Het is dus echt onberekenbaar wat de band als nieuw persoon, bestaande uit de bandleden, gaat neerzetten. De bands DooDoo's Coffee en Firetime, waar ik in zit, hebben ieder een eigen persoonlijkheid. Maar de bandleden individueel hebben die persoonlijkheid niet. En wanneer het goed gaat en je dat samengestelde karakter erin kan leggen, dan is dat een geweldig gevoel." 3V12: "Wat is er mooi aan solo spelen?" Nanko: "De totale controle, je hoeft je niet druk te maken om de partijen van een ander. Als je denkt 'ik ga nu dit doen', dan kan dat gewoon, zonder dat mensen je heel verschrikt aankijken. Je bent veel vrijer." Nanko presenteert zaterdag 24 februari 2007 zijn tweede album Stratonica in WORM Rotterdam. Die avond zullen ook de Poolse Anna Suda (An On Blast) en de Portugese dubtechno van zdB de Statonica release omlijsten.