Als eerste stond Katbite op het programma. De van origine uit Nieuw Zeeland komende Kat Leese was vorige jaar nog 3e bij de GPZH in de finale voor singer-songwriters. Dat is toch niet mis zou je denken, zo'n iemand kan liedjes maken! Echter viel het geheel toch ietwat tegen, De liedjes waren op gitaar wat karig en te teksten weliswaar origineel, maar een tikje puberaal. Na een aantal nummers op gitaar te hebben gespeeld besloot Kat op haar andere grote liefde verder te spelen: de piano. Hierbij vielen de karige liedjes van zojuist totaal in het niets, duidelijk is dat de pianoliedjes veel beter uit de verf komen. De warme klanken roepen meer mensen aan lijkt het en ineens wordt het drukker voor het podium. Een moeilijke start maar lekker einde. Dan is het tijd voor Vera, ook finaliste uit de GPZH van vorig jaar. Vera heeft de band opgetrommeld om haar te begeleiden waardoor het ineens een heel breed scala aan geluid is. Van de drum&gitaar/piano naar een volledige band is wel even omschakelen maar zeker prettig. De liedjes zijn warm en gevoelig en dit merk het publiek ook. De sfeer zit er goed in en iedereen geniet duidelijk van Vera's liedjes. Gelukkig geniet alleen het publiek, Vera en haar achterban laten duidelijk merken dat ook hun de sfeer niet in de koude kleren gaat zitten. Na een duet van Vera met haar gitarist wordt het haar allemaal eventjes te veel. De emotie uit het liedje overdonderd haar en daar komen de tranen. Er is werkelijk niets mooier dan iemand zo intens te zien, voelen en horen genieten van muziek. Ja deze avond is werkelijk een geslaagd avondje ontspannen voor de kijker. We hebben allemaal genoten dames (en begeleidende heren)!