REMF in vogelvlucht deel 2 - Van Eighties to WIIJ's

Workshops en nog meer feesten op het REMF

Camiele Wenniger, ,

De vermoeidheid was hier en daar al merkbaar op de laatste dag van het REMF, maar er stond nog het één en ander te gebeuren.
Wie fit was kon zes uur lang een serie aan workshops volgen, om daarna nog wat inspiratie op te doen tijdens even zovele uren aan optredens op verschillende locaties.

Workshops en nog meer feesten op het REMF

Maar om te beginnen dus het droge werk. Als laatste workshop staat op het programma een sessie over Ableton 7 en een korte demo van dj Timski over het gebruik van de WII Remote ( die spelcomputer hype ) als dj tool, oftwel WIIJayen. Terwijl in de Bootleg Philogresz en Biological hun kennis delen in het kader van de SAE / Bootleg InsideLook serie, is voor de overige workshops de grote zaal van Off Corso in gebruik. Een minpuntje hier is dat de combinatie van de resolutie van de beamer en die van de laptop output eigenlijk niet toereikend is om de vele details van de gebruikte software goed leesbaar te tonen, maar aangezien de toeschouwers al bekend zijn met eerdere edities van de software moet een algemene indicatie van de plek en informatie ("de compressor rechtsonder") voldoen om duidelijk te maken waar men het over heeft. Het duo Auke Ferwerda en Chris Beemster, muzikaal opererend onder de naam Duotone, gaat na het benoemen van de nieuwe mogelijkheden in de nieuwste versie van Ableton, van start met een demonstratie van de opbouw van een track in Ableton zonder het gebruik van externe software. Er worden met behulp van de synthese mogelijkheden van het programma beats en hihats gecreeerd, snares en bassen, en het geheel wordt gebruikt in een wat basic, doch acceptabele track die vervolgens nog wat wordt opgeleukt met wat mix-effecten hier en daar (voor de kenners; mbv het zogeheten side-chaining). Al met al een aardige introductie voor diegenen die al bekend zijn met de software, voor de beginneling zou het waarschijnlijk meer weg hebben van wat hocus pocus met een loop als resultaat. Als tussendoortje is het daarna de beurt aan dj Timski, één van de weinige WIIJs die de wereld op het moment nog kent. Het idee is om de dj meer vrijheid te geven door hem achter zijn mixers, keyboards en midi-controllers vandaan te laten stappen, en meer op de voorgrond te treden door het gebruik van de "opgepimpte" afstandsbediening die je de WII remote zou kunnen noemen. Hierdoor kan het publiek ook beter zien en relateren tussen wat de WIIJ doet en de muziek die te horen is. Het omdraaien van de remote staat gelijk aan het open- of dichtdraaien van een filter, ermee slaan voor het instarten van een effect, sample of track. Wat echter vragen oproept is het beperkte aantal acties dat zo uitgevoerd kan worden. De bewegingen zijn te vatten in een drietal assen -x y en z- van zowel de Remote als zijn compaan de zgn "Nunchuck", en de gevolgen hiervan kunnen worden gewijzigd door de verschillende knoppen op de beide apparaten. Maar op een afstandsbediening, net als op een muis, passen natuurlijk slechts een aantal knoppen, wat in geen verhouding staat tot het (feitelijk onbeperkte) aantal knoppen op een toetsenbord. Hoewel de mogelijkheden dus hoorbaar beperkt blijven, blijft het een leuk gezicht om iemand op deze manier muziek te zien manipuleren. Het valt wel te vergelijken met de ouderwetse (jaren 20) theremin, maar dan in een portable en digitale variant. Een interessante toevoeging aan het instrumentale spectrum dus, maar geen vervanger. Bovendien bestaat er op het moment geen software die de koppeling naar MIDI (de standaard voor communicatie in electronische muziek) maakt, dus die moet nog zelf geprogrammeerd worden. Na dit korte intermezzo is er nog tijd voor een extra kijk op Ableton 7 door de amerikaan Jesse Skeens (Medway), die een nog te releasen track ontleedt en de voor- en nadelen van Ableton ten opzichte van concurrerend programma Reason behandelt. Al met al een aardige inkijk, maar geen baanbrekende geheimen deze keer. Nu de school vrij is, wordt weer het tijd voor de clubs. Om te beginnen Herr Zimmerman, de club bij Marconiplein. Hier staan vanavond een aantal zeer bekende namen naast de residents; Monica Elektronica, Adultnapper (VS) en Ken Ishii (Japan). Bij binnenkomst staat Monica op de hoge booth, ze draait een aantrekkelijke mix met veel melodie, een rustig tempo en een stevige beat. Had Zimmerman eerder wel moeite om de zaak te vullen, nu lopen er al aardig wat mensen rond en zelfs voordat de headliner is gearriveerd staat de grote zaal goed vol. Buiten de muziek is er in Zimmerman overigens ook voor het oog wat interessants te zien. Op een groot scherm naast de booth worden visuals geprojecteerd van onder andere Zimmerman zelf, met daarin stop-motion animaties met life-size robot-achtige machines. Het gaat hier om een project van Campattack / War of the Robots, een samenwerking van een kunstenaar en visual artist. Niet toevallig staan de apparaten ook opgesteld bij de ingang van de grote zaal. Eén van de robots heeft als een arm een drievingerige hand, met in het midden een verlichte dildo als een soort boor-element. Grappig om te zien. Na Monica is het eerst nog tijd voor Adultnapper, die zijn werk prima doet en het publiek nog meer op gang brengt met een steeds steviger geluid. Als rond 2 uur Ishii de draaitafels overneemt laat men dat niet onopgemerkt voorbij gaan, en hij wordt dan ook luidruchtig verwelkomd; de bezoekers hebben er zin in. Ken is duidelijk geen maatje van Barbie, hij houdt de lijn die Adultnapper inzette goed aan en gooit ook het wat hardere werk op de draaitafel. Maar een tweede nacht met het hardere stampwerk is wat teveel van het goede, dus het wordt tijd voor wat lichters. Eerst op naar de Catwalk waar een aantal hiphop georienteerde acts geprogrammeerd stonden. Blijkbaar was het wat rustig gebleven, want de deur is om 3 uur al dicht. Op naar de Club Zonder Concessies het vrij nieuwe kleine keldertje naast de Off Corso, waar de Bond van Wilde Dansers (Wild Dancers Union) de nachtprogrammering in handen heeft. Hier lijkt het op een verkleedpartij met een sterke affiniteit met de jaren tachtig, grappig om te zien maar voor de echte complete ervaring zal een bepaalde sympathie voor de eighties nodig zijn waar niet ieder mee gezegend is. Tijd dus voor een snelle trip terug naar het hier en nu in de Exit. Waar eerder de soul en jazz regeerde, heerst nu de minimal sound van Rotterdam. De vaste Expectations in HiFi avond van Hilbert heeft voor deze nacht de Franse ARK uitgenodigd voor een laptop liveset, en ook mede Rotterdammers Steven P en Khalil krijgen de kans achter de draaitafels te staan. Waar ARK duidelijk gaat voor de energieke, springerige minimal, en de dansers goed op zijn hand heeft met af en toe een break voor de nodige rust in de benen, sluiten Steven en Khalil de nacht hier af met de diepere, rustiger sounds en meer trippy tracks. Al is het hier wat rustiger dan Zimmerman, als de lichten aangaan in de Exit wordt er nog volop gedanst, en lijkt men klaar voor de officiele afterparty in de Club Zonder Concessies, met onder andere Philogresz, REMF organisator Joachim en Hilbert.