De kleine, maar knusse zaal bevatte zo’n 70 man. Niet erg veel dus, maar voor een semi-akoestisch optreden in een klein zaaltje wel passend. Toen Ian Love (www.ianlove.com) eenmaal van start ging, duurde het even voordat hij de aandacht van het volledige publiek kreeg. Door zijn mooie melodiën en (af en toe ook verrassend hoge) stemgeluid kwam dit echter na een paar nummers goed. Ook zijn gevoel voor humor viel in de smaak; nadat er tussen nummers door “Slayer!” werd gebruld in het publiek, gaf Ian in het daarop volgende nummer een heuse metal-solo cadeau, die aan het applaus te horen zeer gewaardeerd werd. Zodra Jonah enkele nummers meezong, kon het optreden zeker niet meer stuk. De twee waren goed op elkaar ingespeeld. Al met al was het optreden van Ian een lekkere opwarmer voor wat er nog komen ging. Jonah (www.jonahmatranga.com) ging van start met één van de bekendere nummers die hij met Gratitude uitbracht, het zeer aanstekelijke “Drive Away”. De akoestische versie is minstens zo aanstekelijk en het duurde dus ook niet lang voordat Jonah de harten van het publiek veroverd had. Zeker toen hij na dit nummer toegaf dat hij een onvervalste “rockgeek” is, een gevoel wat vele lezers zullen herkennen. Die tinteling van binnen als die ene cd eindelijk uitkomt en als de voorverkoop voor je favoriete band begint… Jonah vertelde dat zijn ultieme rockgeek-moment was toen hij Radiodead’s Thom Yorke ontmoette. Jonah was zo nerveus dat hij probeerde zo intelligent mogelijk over te komen en vervolgens heel raar aangekeken werd. Daarop bood hij zijn excuses aan en bekende dat hij gewoon een groot bewonderaar van Radiohead was waarop Thom Yorke hem een dike knuffel gaf. Helemaal niet zo eng dus. Jonah eerde dit moment door een nummer van Radiohead te spelen. Verder speelde Jonah ook nog zijn versie van “Digital Bath” van Deftones, naar mijn mening beter gezongen dan Chino Moreno ooit zou kunnen. Hierna waren er vooral nummers van Jonah’s nieuwe album, waarvan enkele weer samen met Ian Love. Elk nummer was een genot voor het oor, het album is dan ook zeker een aanrader. Een gevoel voor humor heeft Jonah ook absoluut, wat bleek uit zijn korte uitvoering van Beyoncé’s “Irreplaceable”. Tot slot ging hij nog compleet akoestisch, alle pluggen gingen eruit en nog bezorgde Jonah’s stem menigeen kippenvel, tot achterin de zaal. Deze zaterdagavond was met recht een succes. Ian en Jonah zijn niet alleen op muzikaal gebied sterk, maar ook op persoonlijk gebied, zoals bleek bij de merchandise na de show. Iedereen kreeg de kans om even een praatje met de mannen te maken en de vele mensen die dat deden warden vanuit het hart bedankt voor het komen. Dat is tenslotte toch iets dat de rockgeek in ieder van ons op prijs stelt.