Gypsy jazz-gitarist Kasper van Houwelingen mocht de avond openen. Door de huiskamersfeer en de gemoedelijke aanblik van een artiest op kousevoeten op het verkeerde been gezet, bleek Kasper al na een paar tonen een virtuoos gitarist. Begeleid door zichzelf op cd zwierde de bescheiden muzikant sierlijk door een repertoire gebaseerd op melodieën van o.a. Django Reinhardt. Gecompleteerd door de lucht van kruidensigaretjes en een natte herdershond waande je jezelf wanneer je even je ogen dicht deed in een rokerige jazzclub. Maar daar waren we niet, we zaten in de huiskamer van onze eigen 3voor12 Sander. Bovendien heeft Kasper - die al zeventien jaar gitaar speelt, maar nu pas serieus naar buiten treedt - nog geen band. En dat is jammer, want zo'n goede gitarist zal pas echt tot zijn recht komen wanneer er wisselwerking is met andere muzikanten en ruimte voor improvisatie. Dat was natuurlijk niet echt mogelijk met het strakke format van de cd-begeleiding. Maar, je moet ergens beginnen, en dit begin was in ieder geval al het halve werk. Na een korte pauze was het de beurt aan onze gastheer zelf, die ons én zijn buren verblijdde met een experimentele combinatie van computergestuurde ritmes en melodieen waarover hij zelf met elektrische gitaar heen schuurde. Ondanks dat dit onderdeel een beetje rommelig aandeed en de ritmes meer geschikt leken voor in een club waar flink gedanst kan worden in plaats van een huiskamer, kunnen we wel zeggen, experiment geslaagd. Meer op de volgende Happy Avenue avond? De afsluitende artiest van de avond was Mark Lotterman. Met zijn nieuwe orgeltje - dat nog geen naam heeft, maar Mark weet zeker dat het een jongen is - begeleidde hij zichzelf. Eerst bij een compositie van een van zijn grote helden, Dylan en een van The Velvet Underground. Daarna vond Mark het tijd voor wat eigen composities. Halverwege het eerste nummer besloot hij dat het niks was en ging over op een andere song. Dat dit soort dingen kunnen en door het publiek wat luidkeels commentaar gaf wordt gewaardeerd, toont de kracht van het huiskamerconcert. In een gezellige en open sfeer kan de artiest zichzelf zijn en en een heel directe realtie leggen met de toehoorders. Mark sloot af met een werkelijk prachtige kippenvel veroorzakende Nick Cave-achtige murderballad. Hopelijk zal dit nummer ook op de cd staan die Mark aan het opnemen is. Dat hij voor die cd zich al heeft verzekerd van de medewerking van Johnny Dowd en Arthur Ebeling belooft nog meer goeds. Na nog wat geluidsexperimenten, door Sander omschreven als 'Happy Avenue muziekjes', kwam Mark later op de avond nog even terug voor een nummer op akoestische gitaar, maar toen was het publiek al voornamelijk bezig met gezellig verder drinken en kletsen, wat hij daarna zelf ook maar ging doen. En zo hoort het ook, op een Happy Avenue in de huiskamer feestje.