Na een geslaagd eerste avondje Ladyfest mocht ik de tweede dag ook weer opdraven om een sfeerverslag te maken van Rotterdams eerste vrouwenavondje in Waterfront. Dit heb ik geweten! Geloof ik….. Aangezien vorige avond tot in de kleine uurtjes was doorgegaan en het percentage alcohol in mijn bloed gelijk was aan de prijsstijgingen sinds de invoering van de euro, koste het mij wat moeite om op tijd te komen bij Dizkuzz. Vier prominente dames in de muziekwereld fungeerden hierbij als discussiepanel met als onderwerp “hoe organiseer ik een festival?” Onderwerpen als vergunningen, logistiek en programmering werden aan de hand van praktijkverhalen behandeld. Van discussie was nauwelijks sprake maar kennelijk had iedereen een kater van de avond ervoor. Toch waren het twee interessante (want leerzame) uurtjes. Dizkuzz is een goed initiatief. Iedereen die zich in de muziekwereld interesseert kan ik van harte aanbevelen één van de vele landelijke Dizkuzz’ mee te maken. Na Dizkuzz maakte ik mij klaar voor een overvol avondprogramma. Dit kon wel eens een latertje worden. Bij het verlaten van Waterfront zag ik iemand soundchecken die niet op de planning stond. Was zij het vraagteken op het programma? Mijn tweede déjà vu dit weekend was een feit, toen ik Lushus voor de tweede keer in twee dagen op het podium zag staan. Dit keer had ik het genoegen ze vanaf het begin mee te maken. Anders (maar wederom zeer smakelijk) gekleed en met een gewijzigde set gaven ze een mogelijk nog betere show weg dan de avond ervoor. Het werd mij duidelijk dat deze band genoeg materiaal en diversiteit heeft om het ver te gaan schoppen. Ik besloot dat deze fraaie conclusie genoeg reden was om toch maar eens iets alcoholisch te gaan nuttigen. Die kater had nu wel lang genoeg geduurd. Tot mijn verassing hadden de meiden van het Hip Shaking Cocktailtrio deze avond punch in hun barretje. Mijn voorliefde voor fruit deed mij besluiten deze versnapering eens goed te laten welgevallen. Toen ik de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid fruit binnen had, bedacht ik mij dat Cheep Thrills inmiddels wel bezig zou zijn. Deze rock and roll uit Amsterdam vond ik minder dan de punch uit Rotterdam dus wederom begaf ik mij maar naar de cocktailbar. De avond kwam pas goed los na de opkomst van de radical cheerleaders. Zij kondigden namelijk in stijl aan wat de verrassingsact van de avond was. En ja hoor, daar was Elle Bandita, de riotgirl die ik die middag al had zien soundchecken. In 15 minuutjes zette zij de zaal op haar kop en liet zij de Willemsbrug heftiger trillen dan de Erasmubrug ooit gedaan heeft. Pure rock and roll uit een doosje! Maar hiermee was het nog niet klaar met de verassingen: ook Sweet Sweet mocht nog opdraven. De avond was nu echt goed losgebartsen! Ook de instabiliteit van mijn lichaam nam hand over hand toe… Wegens een niet overvol huis sloot het café van Waterfront eerder dan gepland. Gelukkig was de cocktailbar meeverhuist. Toch maar een Anna Kournikova en nog een White Russian drinken. Verhip! Het tollen begon eerder dan verwacht… Nu nog even Elle Bandita uitschelden voor heldin tijdens haar dj-set (ja dat kan ze ook al) en bier drinken met vrienden die ik eigenlijk helemaal nog niet bleek te kennen om vervolgens los te gaan bij de dj-set van Lady Aïda. Dat zij al heel wat jaren (mee-)draait was wel duidelijk, want ongestoord vlogen allerlei ingenieuze technoknallers me om de oren. Tijd om te bezinnen was er niet. Om me te bezatten wel, zeker als ook de klok nog eens in je voordeel wordt teruggedraaid. En als we het dan toch over draaien hebben, de punch had onverwacht genadeloos toegeslagen en de nacht was in de ochtend overgegaan en … “Mag ik even op dit breiwerk gaan liggen?”