The Rifles trakteren Rotown op onvervalste Britpop

Licht verteerbaar maar toch lekker

Sander Grem, ,

Na drie dagen Nederland, waaronder London Calling in Amsterdam, deden The Rifles Rottterdam aan. Energieke Britse pop met een vleugje The Clash en Libertines brachten Rotown een uurtje aan het dansen.

Licht verteerbaar maar toch lekker

De drie dagen in Nederland zijn The Rifles blijkbaar niet in de koude kleren gaan zitten. Zanger Joel Stoker komt op met grijze groeven onder zijn ogen die tot ver achterin de zaal te zien zijn. Rotown krijgt de laatste van de drie optredens voorgeschoteld en zo te zien hebben de heren moeite om zich op te laden voor nog een avondje onvervalste Britpop. Aan het publiek zal het niet liggen, want dat is vanaf het begin helemaal op de hand van de Engelsen. Deze zomer debuteerden The Rifles met “No Love Lost” bij platenmaatschappij Red ink. Sindsdien zijn ze flink aan het toeren door Europa. Zelfs Japan wordt volgende maand nog aangedaan. De opener “Repeated Offender” zet direkt de toon. Er wordt flink meegezongen en gedanst. “One Night Stand” zet die lijn meteen voort. Het derde nummer “Hometown Blues” brengt iedereen in een hele lekkere Britse stemming. “No Love Lost”, dat geproduceerd is door Ian Broudie, staat vol met catchy, dansbare popsongs in de meest Britse traditie. Elk nummmer zit vakkundig in elkaar met een bruggetje, herkenbare riff, korte solo, en goede zanglijnen. De songs klinken alsof de heren deze even uit de mouw schudden. Zo makkelijk lijkt het, maar is het ongetwijfeld niet. Deze muziek is zo Engels dat je bij het beluisteren ervan de hele Britse popgeschiedenis aan je voorbij hoort trekken. Oasis, The Clash, The Jam, noem maar op. Het spannende aan de muziek is de dansbaarheid en de wat melancholische teksten die erover heen gezongen worden. De invloeden van The Smiths zijn daarin duidelijk herkenbaar. Het nadeel is dat het zo makkelijk in het gehoor ligt, dat je het na een uurtje ook wel weet. Voor een avondje britpop geweldig en als je de cd op zet krijg je de mensen zeker op de dansvloer. Maar tegelijkertijd is het wel erg licht verteerbaar. The Rifles hoeven daarentegen weinig te doen om het het publiek in beweging te houden. Alleen de nieuwe nummers worden rustig aangehoord. “She’s got standards” is het hoogtepunt van de avond. Al bij het intro gaat het publiek uit zijn dak. Het is dan ook een perfecte popsong waar de hitgevoeligheid van afdruipt. Helaas is het geluid in Rotown niet zo geweldig als het kan zijn. De zang valt een beetje in het niet. Daardoor missen de nummers de kracht die ze op cd wel hebben. Na een krap uur is de hele set en de toegift gespeeld. Het publiek is razend enthousiast. “Duizelingwekkend goed” menen sommige toeschouwers. The Rifles verlangen vooral naar een biertje. De opmerking van de bassist dat het publiek gisteren in Paradiso veel leuker was, hebben we maar niet gehoord.