Verscholen achter Zevenkampse woonwijken ligt jongencentrum The Little Cave, tevens ingericht als klein en sfeervol poppodium. Binnen presenteert genootschap Happy Avenue deze avond 'Localize' met optredens van Solaire, Pourquoi Me Reveiller en Bomb-Shelter. Buiten verzamelen zich de jongeren uit de buurt en de vraag rijst: “waarom staat die rij niet binnen?” Af en toe komt er een groepje even kijken, drinkt wat bij de bar of maakt een bizar dansje door de zaal. Genoeg bekijks, want ze zijn overwegend alternatief gekleed, zoals gewoonlijk op dit soort locaties. Van rode ruitjesbroek met hanenkam tot retro ABBA outfit. Solaire geeft de aftrap en dat is best lastig met een minimum aan publiek. Maar waarschijnlijk ziet de band daar de humor wel van in, na drie keer voor een vol Nighttown te hebben gespeeld en een jubelende cd recensies te hebben gekregen voor hun cd ...And Than I StrappedExplosives To My Body. Solaire doet het er niet minder om. De muziek is innemend, klinkt vol en explosief. De duistere kant van de muziek wordt opgesmuckt door verrassende elementen als de mooie facetstem van Marco Coenradie en het samplen van stemmen door Rogier van der Meijden. Presentatie is belangrijk, maar de onderbroekparade van ik-zeg-niet-wie was toch iets over het randje! Na het slotnummer verliep het al even soepel in de zaal als bij aanvang en daarom sloot de bassist Robert den Hertog af met de grappige woorden: "nou, dit was het". En Solaire maakt plaats voor de tweede band van vanavond; Pourquoi Me Reveiller. De muziek van Pourquoi Me Reveiller (waarom mij wakker maken?) is afwisselend. De vervreemdende tijdloosheid van dromen zijn in hun nummers hoorbaar. De beelden van VJlantics, die tijdens Localize op de achtergrond worden geprojecteerd, helpen mee om Pourquoi Me Reveiller’s theaterale wereld uit te bouwen. De klassieke aanvulling komt van Fallus op zijn violà da gamba, een prachtig snaarinstrument die qua klank aan een cello doet denken. Daarbij ook prachtige duozang, piano en sfeerzettende samples met onder meer vogels en water. Gelukkig hebben de jongeren ook genoeg van het buiten staan en de interactie met de muziek is gevonden. Ieder stil moment zal vervolgens worden gevuld door "SPELEN!", en zo hoort het ook. Afsluiter van de avond is Bomb-Shelter, een stevige blues-, rockformatie met goede drummer Fabian Greveling, die onder andere met Candy Dulfer heeft gespeeld. De zang van frontman Mark Lotterman is krachtig en zwaar, evenals zijn teksten. Ik kan niet plaatsen wat er nu zo bijzonder is aan zijn Engelse accent. Maar gelet hun connectie en adoratie voor schrijvers als Simon Vinkenoog en Rick de Leeuw en hun connecties met literair tijdschrift Krakatau en de Woorddansers, zou het leuk zijn als ze ook Nederlandstalige nummers zouden hebben. Wellicht in een andere setting of locatie. Een man, duidelijk een fan, verzet de geluidsbox om optimaal te kunnen genieten. Een jongen roept "Jullie moeten spelen, héél de nacht!". En als de avond lekker warm gelopen is, pakt Localize weer in!