Nou, waar te beginnen. Het begon aardig! Ex est beet het spits af en alhoewel ze wel flink mogen werken aan de podium presentatie (dansen, lachen en foute bloemetje jurken passen nou eenmaal niet bij dit genre, dus doe het dan ook niet), was ik er helemaal bij met mijn aandacht. Een mix van electro, new wave en triphop. Maar daarna gingen ze lijken op de gemiddelde vrouw die ik leer kennen. Het begint is leuk … maar binnen no-time is het saai en wil ik eigenlijk weg. Zo ook bij Ex Est. Mede door de slappe podium act kon me na een uur al geen een melodietje van Ex Est herinneren, en besloot ik een praatje te gaan maken en mezelf op een lekker biertje te trakteren, en wachten op Jugend. Jugend bleek wel flink van de kaas, die podium presentatie heet, gegeten te hebben. Zwarte stropdassen en rode overhemden (Bauhaus?) en een frontman in het wit (lees: witte kleding van de aso-afdeling van de H&M) die de subversive rock flink ondersteunden. Jammer dat het bij het intro al gelijk fout ging. Een gitaarversterker waar geen geluid uit komt, en daarom een into tot in den treure spelen totdat er wel geluid uitkomt is jammer en saai. Helaas kwam ook hier geen einde aan de saaiheid van het optreden (met gitaarversterker), hoe erg de band zijn best ook deed. Het kan best met smaak van muziekstijl te maken hebben, maar ik was snel uitgekeken, en ook hier geen enkel verassend element in de muziek. Na een handvol “WOII” texten en een aantal “Niggers” vond ik Jugend niet meer dan een gimmick. Een leuke gimmick, maar niet meer. Op huis aan!