Exit staat bij mij vooral bekend op zijn brede programmering en zijn openheid naar nieuwe muziek. De zaal schuwt het ook niet om nieuwe, frisse bandjes een kans te geven. Skarfunk is een vrij nieuwe band bestaande uit drie jonge gasten die, toen ze uit een ski lift waren gevallen, op het lumineuze idee zijn gekomen om een bandje op te richten. Ze staan wat onwennig op het podium en zijn nog niet bekend met de werking van hun apparatuur. De distortion van Bart (gitarist) zou bijvoorbeeld wel wat harder en vetter mogen. Als het eerste nummer is afgelopen vraag ik me af wat ik er in vredesnaam mee aanmoet. Dit is typisch zo’n bandje dat je aan de ene kant de kans gunt om zichzelf te ontwikkelen, maar aan de andere kant wil je de muzikanten het liefste van het podium afsturen en zeggen dat het echt nergens naar klinkt. Maar een band moet ergens beginnen. Het blijken jongens die er alles voor doen om het publiek te vermaken. Jens (drummer) leest de krant voor tussendoor en Bart (zanger/gitarist) zegt iets over de inhoud van de nummers. Helaas kan het veel mensen in het publiek niet boeien wat er in de krant staat. Ook is het voor de gemiddelde 30-plusser in de zaal niet interessant dat de jongens liever niet naar school zouden gaan. Hoogtepunt van het optreden is de gastzangeres. Ze trekt gelijk de aandacht van het publiek. Niet alleen met haar uiterlijke verschijning, maar ook haar prachtige stem. Het dieptepunt is de cover 15miljoen mensen die niet alleen vals gezongen wordt, maar ook slecht gespeeld. Misschien hadden ze daar nog iets langer op moeten oefenen. Ze hebben nog een lange weg te gaan, maar een reis van 1000 mijl begint met een enkele stap. Na een kort intermezzo kondigt Puppy op haar eigen rebelse manier Hark aan en zes man bestormen het podium. Hark speelt nederpop liedjes die niet te vergelijken zijn met Marco Borsato, maar wel heel erg aanstekelijk en meezingbaar zijn. Al bij het eerste nummer is het publiek in zijn sas. Iedereen staat te swingen, want wie niet swingt is een stijve hark. De jongens van Hark laten het publiek zweten, dansen, meebrullen en genieten van meedogenloze teksten, pakkende riffs en ijzersterke drums op een demopresentatie waar vrienden, vrienden van vrienden, onbekenden en de verdwaalde student zich prima kunnen vermaken. De publieksfavorieten Revolutie en Brinta kennen geen weerga. Het is opvallend dat de aanwezige menigte de nummers van de nieuwe demo net zo makkelijk meezingt als de nummers uit het oudere repertoire. Het enige minpuntje is de tweede stem van Lennard. Die klinkt niet altijd even zuiver en is soms overbodig. Veel liever hoor ik Lennard een mooi stukje sax spelen. Ramses zijn stem is zeer karakteristiek. Hij heeft vele mogelijkheden. Rap, rock en pop vloeien er even gemakkelijk uit. Als na het laatste nummer nog niet iedereen moe blijkt te zijn worden er, op aandringen van ‘The Queen of Chaos’, nog twee nummers gespeeld. Vervolgens wordt de cd in groten getale verkocht voor slechts vijf euro. Persoonlijk zit ik al drie jaar te wachten op een full-length album van deze gasten, maar ja, ik zal het nog even moeten doen met de demo.