Uitgesproken!

Een variëteit aan tekstueel,muzikaal geweld

Ramon de Groot, ,

BOEM PAUKESLAG - Schrijvers en muziek is het thema van de boekenweek 2006. Even krachtig en bombastisch als deze de titel was het afgelopen vrijdagavond in de Rotterdamse muziektempel Nighttown. Een bont gezelschap nationale en internationale artiesten maakte er een waar feestje van, vrijdag 17 maart, tijdens de eerste editie van Uitgesproken.

Een variëteit aan tekstueel,muzikaal geweld

Het hing natuurlijk in de lucht dat er met het boekenweekthema van 2006 een muzikale kwinkslag gemaakt zou gaan worden, verassend genoeg werd er ook een substantieel deel gewijd aan literatuur en poëzie. Het is natuurlijk altijd lastig om een goede balans tussen vinden tussen twee bloedmooie onderwerpen, maar Nighttown heeft in mijn ogen gezorgd voor een mix die tot het einde toe interessant bleef. Zoals bij zoveel eerste edities was het publiek aan het begin van de avond wat afwachtend, maar na een tijdje wist ‘blues brother’’ Otis Taylor de toeschouwers in de kleine zaal met zijn rouwe stemgeluid en de authentieke ‘down south sound’, tot kerkelijke halleluja taferelen te drijven. Halverwege het optreden voegde Taylor een verrassend pakkend element toe, een doorechoënde tremolo. Het wekte het vermoede dat, de al niet karig tokkelende Otis, werd bijgestaan door een tweede gitarist. Onfortuinlijk en eenzaam als de blues behoord te zijn, verruilde veel luisteraars halverwege het optreden de kleine voor de grote zaal, waar Carel Kraayenhof, de bandoneonist die ook wel bekend staat als: ”die van Maximá’’, samen met de Argentijnse zanger Omar Mollo een sentimentele show verzorgden. Het speciaal gearrangeerde programma was zwaarmoedig en meeslepend. De door weemoed aangedane klank van Mollo maakte het geheel er ook niet vrolijker op. “Als je van de dood hoort dat je moet sterven, dan is het een stuk dragelijker.’’ Om de mensen wat lucht te geven las Kraayenhof tussen de nummers door passages uit zijn onlangs verschenen boek: ‘Het leven in 3 minuten, 20 jaar tango’ Zelf vond ik het iets te veel lijken op een promotiepraatje om de verkoop op te schroeven, feit blijft dat Carel overkomt als een buitengewoon sympathieke kerel. Dat bewees hij des temeer tijdens het interview dat schrijfster Maria Heiden na afloop van er concert met hem had. Het klapstuk van de avond was zonder twijfel het project ‘Ja’ van Spinvis en Simon Vinkenoog. Op de Muziek van Spinvis reciteerde de oude dichtnestor op maat gesneden stukken uit eigen werk. De audiovisuele effecten waren zoals bij alle optredens van Spinvis van prominente aard, en hoge entertainmentwaarde. Het tempo lag hoog, en door de opzwepende muziek raakte het publiek allengs in een poëtische trance. Het mag een gemiste kans heten dat Spinvis enkel de muzikale ondersteuning verzorgde. Het was niet meer dan normaal geweest dat ook hij een tekstuele duit in het zakje gedaan zou hebben, maar je kunt natuurlijk niet alles hebben. Het was afgelopen vrijdag een bijzonder fijne avond. Het enige minpunt, voor zover het een minpunt mag heten, was dat het moeilijk kiezen was tussen de verschilleden gelikte acts. Lof gaat uit naar de artiesten, en niet te vergeten naar Nighttown voor het neerzetten van een gedurfd programma tijdens de eerste, en hopelijk niet de laatste editie van Uitgesproken.