Een tijdje terug ging ik kaartjes halen voor het komende Pearl Jam concert. Ik snap het zelf ook niet want die nieuwe plaat is zeer matig. Tot mijn verbazing echter, waren een aanzienlijk aantal mensen op de voorverkoop afgekomen. Pearl Jam is zo zoetjes aan een stel oude rockers aan het worden die zo ongeveer steeds maar weer hetzelfde doen. Blijkbaar wil iedereen Black, Jeremy en Alive nog een keertje horen en, ja, dat lijkt mij ook wel leuk.?Het is een vraag of we wel altijd iets nieuws willen. Dat is een vraag die je je bij Solaire ook kan stellen. Postrock is al meerdere malen passé verklaard maar als je van die mooie, sferische momenten houd waarom dan niet af en toe een beetje meer van hetzelfde??Zo was ik vorig jaar erg onder de indruk van de EP van het Haarlemse El Camino en stel ik bij deze gelijk voor dat Solaire met deze band een van de Rotterdamse zalen onderdompelt in gelukzalige, introspectieve sferen. Niets nieuws maar wat zou dat mooi worden. De jongens van Solaire menen in hun bio dat er wel meer invloeden werkzaam zijn dan alleen de geijkte postrocknamen maar om van The Doors en System of a Down te spreken slaat nergens op. Die met Mogwai snijdt meer hout en is voor deze EP voldoende om u een idee te geven. De band hanteert momenteel over vrijwel de gehele breedte nog één groove: een slepende. De dynamiek gaat van zacht naar hard maar richt zich algemeen op meer bedwelmende sferen. Dat wil niet zeggen dat dit een slecht debuut is. In de verste verte niet. De gitaarmotiefjes zijn zonder uitzondering erg mooi, de delay weerkaatst mooi en het tempo is gewoon erg fijn. Natuurlijk is het een melancholieke boel en doet het soms desolaat aan maar dat is in dit genre eerder een aanbeveling. Een kleine kanttekening betreft het geluid dat wat schel is en in de toekomst aan diepte en warmte mag winnen. Songtechnisch echter, heeft Solaire de lat direct hoog gelegd en dat maakt indruk. Met minimale middelen maximaal effect sorteren, dat is wel vaker de kunst en het gaat de band goed af. Wanneer die andere invloeden zich in de toekomst ook doen gelden kon het wel eens heel mooi worden. Deze zondag op Metropolis echter, ben ik naar El Camino gaan kijken. Het zou me niets verbazen als ik volgend jaar op dezelfde plaats Solaire tref.