WORM's Gers Van Eigen Bodem-avond werd door Martin Ruiten (Cheech Wizard) voor één keer omgeturnd in Rock Bottom Event; vernoemt naar een nummer van Robert Wyatt. Als eerste op het podium Excon.Terwijl Jeroen Veldman en zanger Mark Zuidema hun gitaren op toon brengen, kondigt Guido Bastiaanse aan dat hij de band deze avond voor het laatst al bassend zal vergezellen. "Om me exclusiever op de band Boy Ler te richten. Ik moest een keuze maken": verklaart Guido zijn vertrek na het optreden nader. Bedeesd opent Excon de avond. Ze spelen melancholisch loungerock. Met teneurgitaren en een dito stem zouden ze de luisteraar door slechte tijden heen kunnen trekken. Een aanrader voor liefhebbers van het gevoelige lied. De muzikanten zijn ervaren. Helaas richten zanger Zuidema en gitarist Veldman hun ogen meer op de podiumvloer te weinig op hun publiek. De uitschieter bewaart Excon tot het einde. Het nummer Play zorgt voor een betere afloop dan het optreden deed vermoeden. Cheech Wizard stuurt zanger Rob van Gameren alvast vooruit het podium op. Al is een ballade niet het eerste waar het WORMpubliek naar smacht, zanger Van Gameren zet, zichzelf begeleidend op akoestisch gitaar, stevig op het podium neer. De overige bandleden schuiven aan. Bij het nummer Free From Ego gaan de remmen los op het podium en in de zaal. Na een in zichzelf gekeerd Excon is de saamhorigheid van Cheech Wizard een verademing. Wat een feest om naar te kijken en te luisteren. Luidkeels zingt het publiek I Like To See You Every Day tijdens de Vampire Song mee. Cheech Wizard kan het plezier van spelen niet langer voor zichzelf houden. Met gitaren en bas kunnen Nanko Huisman en Michel Wigmore op onbegrijpelijke wijze een saxofoongeluid benaderen. Gitarist Nanko heeft dan ook een behoorlijk rijtje pedalen aan zijn voeten liggen. Cheech Wizard heeft een uniek geluid. Ze spelen als een groep vrienden, die elkaars bevlogenheden de vrije loop laten, zonder dat liedjes experimenteel klinken. Integendeel de nummers zijn af en de band is ondertussen een groot internationaal publiek waardig. Hun muziekstijl is niet te definiëren. Alle invloeden, zoals nowave, noise, jazz, die door de muziek verweven zijn klinken zo uniek dat de oorsprong niet te achterhalen is. Dat hun repertoire zo divers is, is niet verwonderlijk. Bandleden Martin Ruiten en Nanko Huisman (gitaar), drummer Arjen van der Straaten, bassist Michel Wigmore en zanger Rob van Gameren, zijn multidisciplinair. Martin Ruiten is studiotechnicus, directeur muziek en geluid van een game/cartoonbedrijf, meervoudig instrument bespeler en voor deze avond programmeur. Nanko Huisman heeft met zijn cd Nanko een vernieuwende opbeurende hardtechno neergezet die in menig cd-kast zal vaste intrede zal krijgen. Hij zit net als zanger/gitarist Rob van Gameren ook in de band Doodoo’s Coffee. Alle disciplines in de band liggen op een gelijk niveau. De geweldige Cheech Wizard-teksten verliezen dankzij de goed verstaanbare Rob van Gameren niks aan zeggingskracht. Het lijkt een gouden greep uit Rob’s leven te zijn. Nog nooit was de sleur van het leven zo dansbaar als bij het nummer Billboard waarin de woorden Day After Day After Day zich blijven herhalen. Maak de ontblote borst maar nat voor het vijfde Cheech Wizard-album wat eraan zit te komen. Na een drukke week, maand en jaar staat Elle Bandita nog steeds vol enthousiasme op het podium. De interactie tussen Elle en het WORMpubliek is klef, maar door haar scherpe tong nimmer zoet. Pluggen vallen uit microfoons, een cassettebandje voor de vier-sporenrecorder moet nog worden teruggespoeld; het deert het optreden niet. Als je overkookt van talent, zoals Elle Bandita, moet er echt veel verknald worden wil het optreden wat minder goed zijn. Deze avond lijken haar stembanden wat vermoeid. Maar haar Flying V-guitar doet altijd wat ze wil. Het optreden van Bandita is alles in één. Ze is een open persoonlijkheid die op een podium straalt, . Als je niet op haar electroclash/punk wilt dansen kun je meebrullen. En ligt de muziek niet in je straatje dan kun je je nog altijd aan haar show vergapen. At No Bikini Beach-Drummer Bart Hoevenaar is uitmuntend, bassist René van Lien is alles wat je je van een bassist wenst (en meer) en gitarist Arnold van de Velde maakt in één klap al je dromen waar. At No Bikini Beach geeft emoties bloot aan hun publiek in zulke weldadige proporties, geen druppel energie sparen ze uit met hun (avant)rock die ze als opzwepende dance brengen. En al zou je het genre wat ze spelen volkomen kut vinden, dan nog word je als publiek prettig hardhandig aan je lijf meegetrokken door At No Bikini Beach's muziekkundig goede hart. Arnold, René en Bart geven zich op het WORMpodium helemaal. De topsporters van Nederland muziekland. Ze spelen tot hun zielen helemaal spiernaakt op het podium staan, ze spelen tot het pijn doet. Iggy Pop die met bloedende vingers gitaar speelt is er niks bij. WORM is momenteel de interessantste en leukste concertzaal van Rotterdam. Hun programmering is verrassend en het podium blijft ook door de week niet al te vaak leeg. Het is goed toeven in het monumentale VOC-pand aan de Achterhaven, waarin WORM gevestigd is. Super wat de mensen van WORM hier tot stand hebben gebracht!