Doe jij het op muziek? "Ik heb het Lekkerste Wijf Ter Wereld en als ik haar alleen al zie hoor ik strijkorkesten-dronken- van-hartstocht, vibrato gitaar, onderwaterklanken, bezeten percussie plus ander oerwoudgeluid en roofvogelgefluit, op hol geslagen marsen en hoestende Hammonds alsook bezwete blazers. Mijn vleeskleurige trompet die daar nog bij gegrepen wordt en veel muzikaler ken het niet. Daar krijg'ie het hele Concertgebouw mee op de banken. Wel voor het zingen de kerk uit." Welk nummer en/of band kan en wil je NOOOOIT meer horen? "Hmm. Ik heb nu redelijk lang over die vraag nagedacht, maar ik moet het antwoord schuldig blijven. Dat hebbie dan nog van me tegoed. Obla-die-obla-da, teering! Daar hebbie d'r eentje. Pull Mecockoff!" Als je op de dansvloer staat, welk nummer MOET de DJ draaien? "Ik kan een heel telefoonboek volschrijven met nummers die een diedzjee zou moeten draaien. Zelf sleep ik voor een avondje plaatjes draaien zo overdreven veel platen mee dat een erkend verhuisbedrijf de klus zou laten lopen. Maar pak-'em-beet: Bird Doggin' van Gene Vincent. Opgenomen in zijn nadagen, asociaal rauwe en keiharde beatmuziek met dreigende mondharmonica, handclaps en een onnavolgbare gitaarsolo. Echt te gek!" Wat is de laatste plaat die je hebt gekocht? "Door mijn mensonterende en al reeds lang geleden uit de hand gelopen platenverzameldrift koop, krijg, ruil of maak ik praktisch elke dag wel platen. Vandaag kocht ik bij Hans Tweedehands tot mijn grote kwajongensopwinding drie orzienele Nederbiet singeltjes met fotohoessies: Hu And The Hilltops met Let It Ride, een Haagse groep met de achttienjarige zanger Hans van Toorn. Goeie warme stem, soort siksties blue eyed soul met fuzzgitaar en blazers. Ken nooit geen kwaad. Zen, de band die later een nummer één hit zou scoren in de hitpuree met hun derde single Please Accept My Invitation. Spiegedelische beat compleet met barokke koortjes en achterstevoren gitaar. En de absolute knaller: de enige Engelstalige single van HET, She'll Stay. Uptempo met harde drums en zwengelend Hammond orgel. Dezelfde gasten van Ik Heb Geen Zin Om Op Te Staan en Kejje Nagaan. Ook kocht ik vandaag nog twee verzamelelpees met rauwe gitaarinstrumentals High School Rumble deeltjes 1 en 2 plus Winning Sides Volume 2 met alleen maar Amerikaanse garagepunk singeltjes uit de sixties. Alle drie de platen overigens recentelijk uitgebracht door ene Groningse bierdrinker Koos. Noem je drie favoriete bands uit Rotterdam "The Perverts, The Nederbietels en The Apemen - al is de laatstgenoemde band niet oorsrponkelijk uit Rotterdam afkomstig natuurlijk. En dit is helaas ook geen grap. Ook geen bluf overigens. Het nummer waar Rotterdam het meest trots op mag zijn is Spooky's Day Off van The Swinging Soulmachine, een soulinstrumental en nummer één hit in 1968 en het Maasstedelijke antwoord op Green Onions. Je kunt 'em vandaag de dag nog op elke straathoek kopen voor een habbekrats. Paul Vink schreef deze klassieker. Geeftie man een borrel en een sigaar azzie 'm tegenkomt." Wat is je favoriete bandshirt? "Ik krijg wel eens een shirtje hiero en/of daaro, maar die draag ik eigenlijk alleen als zweetshirts bij het hardlopen. Vroeger, in de begin jaren tachtig, had ik wel een hele trits mooie shirtjes van The Smiths en in een iets latere fase ook van The Cramps trouwens. Gedreven door de gedachte dat ik daar anno nu wel diverse mensen een groot plezier mee zou kunnen doen (vreemdgenoeg lijken The Smiths tegenwoordig populairder dan tijdens hun feitelijke bestaan), heb ik laatst in het ouderlijk huis proberen die shirts terug te vinden, maar toen bleek dus dat m'n moeder ze weggepleurd heeft." Hoe zou je je (eventuele/volgende) band noemen? "Ik zie mezelf niet meer zo snel in een nieuwe band terechtkomen eerlijk gezegd. Maar als het dan toch moet: The Daves." Als je bezoek krijgt van een buitenaards wezen welke plaat zet je dan op en waarom? "The Kids Are Alright van The Who. Het allerallerbeste nummer ter wereld aller tijden. Het beste nummer over buitenaardswezenbezoek is overigens Sky Men van Geoff Godard. Een totaal geflipte Joe Meek productie met dat vreemde Telstar-orgeltje, Smurfenstemmen en een sound die uiteraard naar 's mans handelsmerk verdrinkt in de echo."