Als je Drillem’s debuutalbum opzet hoef je niet te wachten op een intro. Van opwarmen is geen sprake. Het beginnummer Mine spettert, sprankelt en nodigt uit tot ritmisch bewegen met lichaamsdelen. Bij het tweede nummer, Flipflop, moet je je dan ook niet verbazen over de sleazy danspasjes die je erop kunt maken. De metamorfose van argeloze luisteraar naar Human Drill gaat snel. Drillem Fillem doet denken aan Franse dance, zoals die halverwege de jaren tachtig werd gemaakt. Drillem heeft de stijl niet hergebruikt, maar uitgebouwd en naar het nu aangepast. De muziek is steviger met meer vuige vegen uit de muzikale punkrock-pan. La Kidda (Arjo Klingens) en Jillem (Jan Willem van den Ban) versterken elkaar als een overtreffende trap. Is Jillem meeslepend, dan legt La Kidda de uitgesproken accenten. En sleurt La Kidda je mee in haar temperament, dan trekt Jillem met tempowisselingen strakke kaders, waardoor liedjes niet gaan zweven. La Kidda’s stem is uitgesproken en altijd conform de nummers. Als een actrice zingt ze van rol naar rol. Van vamp met nukken tot onzeker grietje, van jaloerse ex tot psychedelische dame. Karakters die ze met haar stem zo neerzet dat ze op het netvlies branden. Het nummer Piranha gaat over de complexen rond de inwonende partners van exen. De repenterende teksten bij Bubbles nodigen uit tot meezingen. Het zijn prettige mantra’s die op een avond stappen lekker bekken. Zeker als je de ochtend niet in je eentje wilt ontmoeten. Drillem’s debuut cd/dvd is veel in één. Al zijn de stijlen van Jillem en La Kidda uitmuntend verenigbaar, toch hebben ze behoeften om hun eigen draai aan nummers te geven. De cd heeft dus een (ietsje meer) Jillem-kant en een (beetje d’rbij) La Kidda-kant. De eerste twaalf tracks zijn echte dance-nummers. Bij de laatste zeven nummers zijn de eerder gehoorde tracks door La Kidda in een lederen rock-jas gestoken. De La Kidda-style nummers zijn met ronkende gitaren en drums opgenomen in de Wisseloordstudio’s, waarvan de 8 mm beeldregistratie is te zien op de bijbehorende dvd. Maar wat de dvd nog meer elan geeft, zijn de clipjes die Jillem bij ieder nummer maakte. Al voegen ze niets toe aan de muziek, het is prachtig visueel behang. De zoete smaak van het simpele vermaak, die te linken is aan de grafische vormgeving uit midden jaren tachtig, druipt van de door Jillem vervaardigde clips af. De woordgrappen met iconen zijn formidabel. De dansende silhouetten van vrouw met föhn en man met boor, die kenmerkend zijn voor Drillem, beuren op. Als kijker kun je zelf switchen van Wisseloordregistratie naar Jillem’s grafisch jongleerwerk. Van zijn naar haar kant en dubbelklik terug. Drillem Fillem voelt als een goed tijdschrift wat je de eerste maanden maar open kan blijven slaan, doordat er steeds weer een enerverend artikel, foto of illustratie opduikt. Door steeds weer een andere invalshoek te belichten blijft Drillem Fillem aan je zij. Alleen de cd zou genoeg zijn geweest om Drillem Fillem tot een goede uitbreiding van een platencollectie te bestempelen. Voor elke ‘mood’ is de cd/dvd goed.