Voorprogramma Brown Feather Sparrow mag het spits afbijten deze avond, en dat doen ze met verve. Zangeres Lydia tuurt met haar prachtige heldere kijkers de zaal in, neemt je bij de hand en leidt je door hun dromerigere, en vooral lieve songs. ‘Love your animal friends and don’t eat them’ staat er op haar T-shirt te lezen. Een beter shirt had ze niet kunnen kiezen. Met haar heldere stem, die trouwens erg mooi harmonieus samengaat met die van de toetsenist, weet ze het publiek meer dan te boeien. Het lukt haar zelfs om het toch weer erg rumoerige publiek in Rotown muisstil te krijgen. Hulde! Als ze vraagt wie van het publiek de band al kent gaan er slechts een paar handen omhoog. Ik weet zeker dat Brown Feather Sparrow deze avond een paar nieuwe vrienden heeft gemaakt. Daarna is het aan Solo om het karwei af te maken. De te verwachten opener Satie van het onlangs verschenen album Solopeople komt live prima uit de verf. De eerste helft van het optreden staat sowieso in het teken van het nieuwe album. Uitschieters hierin zijn de single Come Back To Me (deze wordt in de toegift dan ook nog een keer gespeeld) en Opportunities. Wel blijft het ook live een beetje wennen aan de toetsenpartijen van sommige nieuwe songs. J. Perkin is namelijk een geweldig goeie songschrijver die eigenlijk aan zijn stem, zijn gitaar en wat spaarzame begeleiding genoeg heeft. Sommige iets te uitgelaten deuntjes op de toetsen leiden daarom de aandacht soms wat af. Zo moet ik bij Onandon steeds weer denken aan de lullige Italo Disco deuntjes uit de jaren ’80. Het publiek vindt het echter allemaal prachtig. “Ik hou van Rotterdam!” roept Perkin enthousiast halverwege de set. Waarna hij iedereen oproept om poffertjes te gaan eten bij Bongers op de Meent nu het nog kan, omdat deze eind van de maand de deuren zullen moeten sluiten. Het is duidelijk dat de zanger het erg naar zijn zin heeft in Rotown. In de tweede helft van de set komen naast andere nieuwe songs ook meer liedjes van het debuut voorbij. Opnieuw blijkt Prayer For The Gun naast de toenmalige single Mind een van de hoogtepunten in de set. Solo en Brown Feather Sparrow bleken in Rotown een perfecte combinatie te zijn. De bands toonden aan dat subtiel musiceren soms (bijna) net zo lekker kan zijn als een heftige, enerverende rockband. Bijna dan hè!