Dat het publiek ongeduldig was en continue naar binnen en buiten liep, had er alles mee te maken dat de zeven bands van de avond moesten rekenen op applaus van - op sleeptouw meegenomen - familie, vrienden, kennissen en studiegenoten. Maar met name de eerste drie bands bewezen dat het niveau hoog genoeg was om er voor iedereen een gezellig concertavondje van te maken. En toch was het voor de bands een zware strijd, waarbij iedere deelnemende groep slechts een kleine tien minuten had om zich te presenteren. De hoofdprijs: een plastic oor in houten vitrine en natuurlijk een felbegeerde plek in de finale op 13 april . Eén winnende band werd gekozen door een driekoppige vakjury, de andere was een publieksprijs voor de band met het luidste applaus. Een heuse decibelmeter wees uiteindelijk het gedreven maar moeilijk doende Typhoid Fever aan voor deze sympathieke publieksprijs. Hoewel deze Rotterdamse groep in een krappe speellengte zowat alles gaf, konden er toch wat kanttekening geplaatst worden bij de onverstaanbare zang en tamelijk ongecontroleerde songs. De jury hoorde het ook en wees daarom het losjes spelende Surface Noise als overduidelijke winnaar aan. Wat Surface Noise in de eerste plaats zo bijzonder maakte, was de aangenaam ongedwongen manier van spelen. Je kreeg het idee dat ze nog nooit hadden gerepeteerd en louter op hun natuurlijke talent vertrouwden, zonder ook maar in de verste verte serieus over te komen. Bovendien zorgde de speelse groep met hun nonchalante maar absoluut geïnspireerde houding voor een frisse wind in punkrockcity Rotterdam. Als je iets kan voorstellen bij een combinatie van AFI en Pavement, dan heb je ongeveer een idee van hun beginnende repertoire. Ondanks het onzekere begin, het zéér aparte gestuntel met het keyboard en het wat slome einde van de korte show, overtuigde Surface Noise als derde deelnemer veruit het meest met spontane, heerlijk rommelige liedjes én veel humor. Er waren veel verschillende stijlen de horen, waarbij de ingetogen gitaarrock van Spaug, de mooie en zachte songs van serieuze opener Halo en de knallende punkrock van het hardwerkende The Better Offs een onverwacht professionele uitstraling hadden en het niveau van de avond omhoog tilden. Minder geslaagd en volledig misplaatst was de feestelijke semi-soul van Brewster, die naast redelijke covers van Anouk en Guns and Roses ook een flauwe versie van The Shoop Shoop Song brachten. En dan was er nog Chasing Tales, die vrij stevige maar niet bijster originele rocksongs brachten. Alles bij elkaar genomen was het voor de jury geen moeilijke keuze om Surface Noise als terechte winnaar aan te wijzen. We gaan vast en zeker meer van ze horen. En wie nieuwsgierig is naar jong talent krijgt 13 april een herkansing om zich te laten verrassingen, dan is er de spannende finale van studentenbands, waarbij het niveau ongetwijfeld nog een niveau hoger ligt dan gisteravond.