Numoonfest begon eigenlijk al op donderdag in Lantaren/Venster, maar helaas konden we pas vrijdag vrij laat aanwezig zijn. Hierdoor missen we leuke namen als Dijf Sanders en Arling & Cameron. Gelukkig kunnen we de Amsterdamse band Lefties Soul Connection nog even los zien gaan in de grote zaal, waar licht en geluid weer prima afgesteld zijn. Lefties Soul Connection maakt motown funk die er bij het publiek goed ingaat. Ondanks dat het niet echt druk is, staan mensen lekker in de ruimte te swingen en is de sfeer optimaal. Numoonfest trekt dan ook echte levensgenieters van boven de 30 die nog graag naar een feestje gaan. Voor de Lefties het ideale publiek, alhoewel ze dit jaar op Noorderslag ook een leuke show weggaven. Op een gegeven moment staat heel de band vooraan het podium te dansen tussen de mensen, slechts gewapend met wat kleine percussie instrumenten gaan ze helemaal op in de muziek, samen met het publiek. Het Scallymatic Orchestra in het cafe kan er ook wat van, al zien de leden er erg camp uit met hun witte outfits. Dan kunnen ze beter strak in pak zoals hun inspirators New Cool Collective. Het gaat alle kanten op bij dit gezelschap; funk, bossa, jazz etc. Af en toe hoor ik mooie tunes, soms is het louter technisch gereutel. Dan maar een filmpje checken want dat kan natuurlijk ook op Numoonfest, we zitten tenslotte in Lantaren/Venster. Er staat een speciale selectie films op het programma, I Know I'm Not Alone van Michael Franti's en The US vs John Lennon. Het wordt de laatste en ik kan hem iedereen aanraden, het is bijna eng om te zien hoe erg de situatie van toen (Nixon - Vietnam) te vergelijken is met nu (Bush - Irak). De film behandelt dus vooral de tijd waarin Lennon en Yoko Ono in bed lagen voor de vrede. Na deze film is het wel zo'n beetje afgelopen en gaan we huiswaarts; er wacht tenslotte nog twee dagen programma op ons. ZATERDAG NUMOONFEST Weer fris vanonder de douche vandaan, gaan we voor dag twee naar Numoonfest. Het is al een stuk drukker dan vrijdag, niet zo gek want het programma spreekt meer aan. We beginnen de avond met Jeruma in het cafe, waarvan we nog net drie nummers meepakken. De Rotterdamse soulzanger stond de afgelopen maanden al op diverse podia in de stad, maar steeds miste ik hem. Vanavond speelt hij met de drummer van Relax, wat helaas nog een beetje onwennig uitpakt. Je kan merken dat dit een sessieband is waarbij mensen nog niet zo gewend zijn aan elkaar. Jeruma is nog wat schuchter maar is goed bij stem. Ik denk dat hij op de goede weg is, en nog veel kan groeien, qua repertoire en qua band. We glippen nog even naar binnen bij Eni-Less, Rotterdamse beste turntabalist. Hij voert een show op in een filmzaal samen met VJ Koot. Het ziet er allemaal flitsend uit maar ik heb hem beter gezien, vanavond bleef Enio toch een beetje in dienst van het beeld, wat op zich logisch is. Benny Sings staat in de grote zaal met Rednose Distrikt, een dj. Helaas is er geen live band bij. Quasi nonchalant staan de beide heren te roken achter de draaitafel. Benny heeft een enorme baard laten groeien, ik ben benieuwd of dit de nieuwe trend wordt in Nederland. Het publiek staat verveelt te praten dus op een gegeven moment roept Benny dat er zo meteen echt een Benny liedje aankomt. Als het moment daar is worden we niet verrast, Benny brabbelt wat door de mic terwijl de dj wat lome beats neerzet. Later loopt Benny zelfs het podium af om wat mensen gedag te zeggen in het publiek. Laat maar, dat wordt niks vanavond. Zonde! In de Lantaren 2 zaal gaat het er heel anders aan toe, het Rotterdamse Coalition Of The Wicked is bezig en zet een energieke show neer. De frontman gaat helemaal los en heeft dezelfde bezieling als Rudeboy of Chuck D. De bassist kennen we al van het ter ziele gegane Olabola. Daarnaast heeft de groep drie dansers bij zich die een stuk voor het podium hebben geconveskeerd, om daar hun ding te doen, samen met de frontman. Dit is hiphop anno 2006; break/streetdance theater en een live drummer en bassist erbij. Af en toe wordt er met een soort poeder gegooid tijdens het dansen, of worden mensen betrokken in hun act. Het rockt en het is zwaar origineel, Coalition Of The Wicked gaat nog veel groter worden! Bussetti uit London is al weer niet echt een knalband in de grote zaal. Na de slappe hap van Benny, is dit weer een domper. Het funk orkest met zangeres maakt weinig indruk en het komt niet echt los. Het is flauw maar de gedachte "white man can't funk" is op deze band wel van toepassing. Even uitpuffen in de backstage dan maar. C-Mon Kypski zijn de waardige afsluiter van de zaterdagavond Numoonfest. Eindelijk een knaller in de grote zaal van kaliber. Als je echt wilt weten wat voor muziekstijlen er op aarde zijn; ga naar een optreden van deze Utrechtse gasten. Werkelijk alles komt met een sneltreinvaart voorbij. En de live band erbij maakt het helemaal af; Kypski drumt en scratch af en toe op een elektronische pad, de trompetist van Relax doet mee en C-Mon draait aan de knoppen. Daarnaast wordt er door de hele band meegezongen als er weer eens een polka achtige beat voorbij komt. De zaal staat in brand, vooral het vrouwelijke publiek gaat vooraan helemaal los. Pas om 2 uur verlaten de heren het podium na een lange toegift. Dan nog maar even dansen in het cafe, waar rond 3 uur de laatste ronde wordt geroepen.