Veel optredens, veel songs en al een flinke reputatie opgebouwd. Hoog tijd voor enkele nummers op een glimmend schijfje; eindelijk een ep van Mucho Maestro! Er kan gerecenseerd worden. Helaas bevat de ep Baby I Am Everywhere is maar vier nummers kort. De ep begint sterk met Boys And Girls. Waar je bij de eerste klanken nog aan een onschuldig en vrolijk deuntje denkt, brengen de eerste regels tekst je al op tegenovergestelde gedachten. Deze track zet dan ook de toon voor de hele kortspeelplaat. Niet alleen muzikaal, maar ook tekstueel kloppen de nummers helemaal. Het Rotterdamse trio, met gitaar spelende en zingende Mike, bassende en zingende Jan-Jaap en lekker strak drummende Guido, vormt een compleet geheel. Hoe de muziek te omschrijven is? Als theatrale punk? Als arty post wave? Of tot de essentie teruggebrachte Tom Waits? Allemaal waar, maar Mucho Maestro draait volledig op eigen kracht. Het nummer You Lose is alweer zo’n lekkere combinatie van goed gitaarspel en drums, een ijzersterke tekst en een rauw stemgeluid. En een vette pluim voor het nummer Sick, dat de driekwartsmaat weer helemaal op de popmuziekkaart zet. De ep sluit af met No Encores, een track waar elke live band aan het eind van een optreden jaloers op zal zijn. Mucho Maestro, opgericht in het jaar 2005, zegt zijn naam te ontlenen aan een Franse ‘Nieuwe Muziek’ beweging uit de jaren twintig van de vorige eeuw. De band ziet zichzelf als de wederopstanding daarvan. De grote roerganger van deze club, Maginot, die ook goed was in indrukwekkende betonconstructies, kan trots zijn op de mannen van Mucho Maestro. De nummers staan namelijk als een huis. Reikhalzend kijk ik uit naar een volledig album.