Hoewel het momenteel in nevelen is gehuld, bood het televisieprogramma Local Heroes, dat afgelopen seizoen op Rotterdam TV te zien was, beginnende rotterdamse bands tal van mogelijkheden tot publiciteit. De rotterdamse formatie Politics lijkt als een van de weinige deelnemers begrepen te hebben hoe deze mogelijkheden het best te benutten. Want naast een verschijning op Rotterdam TV hebben de heren hun optreden ook op cd gezet, wat resulteert in een heel aardige live EP. Politics bestaat uit vier heren die, zoals ze op hun website omschrijven, ‘indie stadion rock’ maken. Liedjes die alle kanten op kunnen gaan en tegelijkertijd een gevoelige noot in zich dragen. Reeds bij het eerste nummer, “Switch/Second Wave”, wordt direct duidelijk wat daarmee wordt bedoelt. Waar het nummer start met een vrolijk luie swing, gaat het halverwege over in een instrumentale feedback-exercitie, die langer lijkt te duren dan strikt noodzakelijk. Het kan ook zijn dat het eigenlijk twee nummers zijn die in elkaar overvloeien, dat wordt me echter niet helemaal duidelijk. Toch is het een sterke opening, waarna nog een vijftal fraaie popliedjes volgen, waarvan vooral “Tell You Twice” en het vijfde nummer (die handgeschreven hoesjes ook !) in het bijzonder opvallen. De muziek is prettig gearrangeerd, de zang klinkt donkerbruin en vrijblijvend en neemt me hier en daar mee naar Nada Surf of zelfs Neil Young. De ritmes zijn losjes en ‘sloppy’ in de beste Ringo Starr-traditie, de bas doet niets teveel en de gitaren grommen en knorren, precies daar waar het hoort. De liedjes trekken aan je voorbij, terwijl je gedachten afglijden naar warme zomeravonden, toen je nog jong en onbezonnen was en verliefd was op dat éne meisje. Dat is een verdienste van zanger Jorg en zijn muzikanten, die precies die fijngevoelige, melancholische snaar weten te raken. Tegelijkertijd maakt dit alles bij elkaar geen beklijvende indruk. Mede dankzij de rommelige productie klinkt het geheel hier en daar ronduit slordig en amateuristisch (rondzingende microfoons!). Daarnaast zit er, zoals eerder gezegd, een zekere vrijblijvendheid in de muziek, waardoor je je afvraagt of de heren er zelf wel helemaal in geloven. De moeilijkheid is, dat de muziek deze slordigheid en vrijblijvendheid best kan hebben, omdat het helemaal tegemoet komt aan dat luie “front-porch” gevoel, dat de band bij de luisteraar opwekt. Ik ben echter van mening dat de balans hier in het nadeel van de muziek uitslaat. Er is voor Politics alle reden om te geloven in hun composities, dus iets meer overtuiging zou absoluut geen kwaad kunnen. En ik raad de heren aan om in het vervolg meer aandacht aan de (post) productie van hun opnames te besteden. Het is tenslotte je visitekaartje. Al met al een fijn luisterplaatje van een veelbelovende rotterdamse band, die met deze composities laten merken dat ze een getalenteerd singer/songwriter binnen de gelederen hebben.