Bazar Curieux stond in het teken van vrouwen. Een grote meerderheid van de acts werden geleid door een zangeres. De kleinste van allemaal had de eer (of last?) om het grote podium in te weiden. Dit deed de Noorse Hanna Hukkelberg met muziek die we onder de nieuwe folkbeweging mogen scharen. Maar waar haar Amerikaanse stijlgenoten als Devandra Banhart, Joanna Newsom en CocoRosie freaky uitspattingen hebben, daar zoekt de klassiek geschoolde Hukkelberg het in de etherische klanken die het Koude Noorden schijnbaar weet op te wekken – zie ook Sigur Ros. Met een drietal begeleiders probeerde ze een handjevol bezoekers voor zich te winnen maar slaagde daar niet in. De intimiteit die essentieel is bij haar muziek werd niet opgewekt. Wanneer de liedjes klein werden gehouden dwarrelden ze zonder bestemming in de rondte, en wanneer ze haar stem wijd opentrok kwam het allemaal te geforceerd over. Een enkele keer vond ze hier een middenweg tussen, zoals bij de Pixies-cover Surfer Rosa en dan klopte het allemaal wel even. Zelfs het mondjesmaat toestromende publiek wist dan even hun mond te houden. In de theaterzaal had ze waarschijnlijk beter tot haar recht gekomen. Evenals de op het podium uitgestalde fiets (leuke vondst!) die voor een ritmische ondertoon moest zorgen nu volledig werd ondergesneeuwd. In Engeland en vooral Zweden mag tweemuziek op een groot aantal toehoorders rekenen. In Nederland (en met name Rotterdam) lijkt helaas nog steeds niemand gediend te zijn van knullige maar liefelijke folkpop – tenzij het om Belle & Sebastian gaat. Goed was het dan ook te zien dat The Shortwave Set een kans kregen zich op het hoofdpodium te mogen bewijzen. De Engelsen pasten precies in het clichébeeld van de studentikoze, in vestjes gehulde en ietwat verveelde types. De aankleding van hun muziek was ook volgens het boekje met charmante, eenvoudig popsongs over de kleine dinges des levens. Het viertal had in zangeres Ulrike Bjorsne een blikvangster die de weinig bevolkte zaal aan zich moest weten te binden. In het begin lukte dit, maar de composities bleken niet sterk genoeg om lang te kunnen blijven boeien. Op hun debuutcd wordt dit gebrek aan talent gemaskeerd met aardige elektronica vondsten en wat knip- en plakwerk met wat samples, maar nu kwam de gekkigheid van een eenvoudige gitarist die af en toe het distortionpedaal indrukte ter verandering van spijs. Een gemiste kans dus om het festivalpubliek aan de twee te helpen. Jammer, want met een band als Camera Obscura was dat zeker gelukt. Hoewel Bazar Curieux drijft op een nazomerse atmosfeer, ligt de herfst alweer op de loer. Daar horen melancholische klanken bij die je doen mijmeren over oude liefdes en gemiste kansen. De organisatie was dit niet vergeten en nodigde de maakster van de mooiste herfstplaat van 2005 uit: Martha Wainwright. Inderdaad, het zusje en de dochter van. In de schaduw van giganten als Rufus en Loudon hoeft ze echter niet meer te staan. Haar titelloze debuut (release: 10 oktober) staat bomvol van prachtige singer-songwriter muziek zoals we die kennen uit de jaren '70. Jackson Browne, Rickie Lee jones en Bob Dylan vormen de referentiepunten van de 29-jarige New Yorkse. In de theaterzaal moest ze het dit keer zonder band doen, maar gelukkig was haar producer Brad Albetta bereid om bij te springen op piano en bas. Openend met prijsnummer 'Factory' werden de mooie arrangementen van de plaat niet gemist, maar in het verloop van de uur durende set begon dit gemis wel op te spelen. Martha compenseerde dit door het achterste van haar tong te laten zien, maar het in en uit wandelende publiek belette het haar om in een trance te komen waar de repetitieve zanglijnen het van moeten hebben. Haar prettige uitstraling maakte echter veel goed en met afsluiter 'Bloody Mother Fucking Asshole' werden voorgaande rommeligheden compleet weggevaagd. Met de tekst zal vader Loudon (over wie het nummer gaat) niet al te blij zijn, maar wanneer zoveel mensen er ontroerd door raken moet hij wel ontzettend trots zijn op Martha. Volgend jaar met band op het hoofdpodium van Motel Mozaique zeggen wij!