22-Pistepirkko vol enthousiasme in Rotown

Finse cultband keert terug naar de basis

Willem Schellingerhout, ,

22-Pistepirkko loopt al een tijd mee in het internationale club circuit. In die tijd heeft de band een hechte schare fans opgebouwd, die zich maandagavond verzamelde in Rotown voor het voorlopig laatste optreden. Een pauze die de band wel kan gebruiken.

Finse cultband keert terug naar de basis

Het verhaal van 22-Pistepirkko begint in 1980 in het Finse Utajärvi waar Asko Keränen, Hannu Keränen (P.K.) and Espe Haverinen besluiten een band te beginnen. Het trio groeit in de loop der jaren uit tot één van de bekendere cultbands in Noord-Europa. De band experimenteert met nieuwe technieken die ze verweeft met rockmuziek. Deze voortdurende drang naar experimenteren geeft 22-Pistepirkko een eigen gezicht en naamsbekendheid. Het Finse trio heeft echter besloten om terug te keren naar de basis. Begin dit jaar brachten ze, na een pauze van drie jaar, de cd Drops & Kicks uit. Op deze cd was deze keuze duidelijk te horen. De muziek lijkt veel meer op de punk en blues van hun begin periode, dan op het latere elektronica werk. De elektronica is niet geheel verdwenen, maar speelt een veel subtielere rol. Deze lijn werd doorgezet tijdens het optreden in Rotown, want hoewel Asko het merendeel van het concert achter het toetsenboord doorbracht, voerden de gitaar en de bas de boventoon. Maar met het verdwijnen van het excentrieke karakter van de muziek, is ook een groot deel van de kracht van de band verdwenen. Wat rest zijn drie muzikanten die punkrock uit de jaren ’80 spelen. Het enthousiasme waarmee 22-Pistepirkko speelde was niet voldoende om het optreden tot een onvergetelijke ervaring te maken. Het nieuwe werk doet wat stoffig aan. De rustige nummers neigen naar country, bij de wat hardere nummers komt de muziek en de stem van zanger/gitarist Hannu in de buurt van de Smashing Pumpkins. Hiermee schaart de band zich in de lange rij van bandjes die wel goed spelen, maar live niet iets speciaals brengen. Op het podium leek de ervaring van 22-Pistepirkko meer in hun nadeel dan in hun voordeel te werken. Het optreden werd professioneel uitgevoerd, maar ook routinematig. De motoriek en het onverstaanbare Engels van Asko Keränen waren eerder aandoenlijk dan aanstekelijk. En het was dan ook geen wonder dat het hoogtepunt van de avond Rally Of Love van het gelijknamige album was. Op deze, en andere bekendere (oudere) nummers, lukte het de Finnen wel om een beetje van hun glorie dagen te doen herleven en de vele fans een beetje te ontdooien. 22-Pistepirkko’s oeuvre van oudere nummers was groot genoeg om de meeste van hen toch met een tevreden gevoel naar huis te laten gaan.