Maison Royale mikt met hun feesten op een heel specifieke doelgroep: de hippe dertiger die veel te besteden heeft en van een mix van dj’s en hippe soul/hiphop/jazz bandjes houdt. De uitverkochte Van Nelle Fabriek lag er mooi bij in het avondlicht en Maison Royale was zaterdag op een haar na uitverkocht. Typisch aan dit feest is de identieke programmering op beide dagen; op zondag kun je exact dezelfde bands en dj’s zien als op zaterdag. Voor 3VOOR12 Rotterdam hebben we alleen de zaterdag gepakt. Rond de fabriek is het bij aankomst vol met auto’s en mensen die lopend of op de fiets gekomen zijn. Er wordt geklaagd over de hoge kosten voor de uitrijkaart, de gaderobe à 5 euro de man en natuurlijk het kaartje wat inclusief fee (?) aan de deur 27,50 kost. Je moet er wat voor over hebben zullen we maar zeggen. Bij binnenkomst kan ik goed begrijpen waar het geld in is gaan zitten. De decoratie is niet te vergelijken met elk ander feest, overal hangen kristallen plafondlampen en het hoofdpodium wordt omsloten door gouden doeken. En niet te vergeten de complete restaurants die in deze kale hal uit deze grond zijn gestampt. Het Rotterdamse restaurant Bazar heeft zelfs zijn eigen keuken en terras, waar men met flessen champagne rond de houten tafels zit. Schiedams chocoladekunstenaarstrots, de Bonte Koe, heeft dames rondlopen in traditionele zusterpakjes die chocoladelolly’s en chocolade bestek verkopen. En voor de dertiger met kinderen is er zelfs een crèche geregeld! Buiten staan de twee spiegeltenten opgesteld die ook wel eens op Lowlands en Pinkpop gebruikt worden. In deze tenten worden, net als op het hoofdpodium, dj’s afgewisseld met bands. Maison Royale heeft heel goed nagedacht over het concept; de muziek staat nergens te hard en programma’s met tijdschema’s zijn niet voorhanden. Zoals de persvoorlichter uitlegt: “We willen niet dat mensen van hot naar her gaan rennen”. We beginnen vanavond met The Young Sinatras, een big band die bestaat uit jonge muzikanten die oude jazz standards uit het stof hebben gehaald. Zanger en gastheer Tom Gabel beschikt over een geschoolde stem en weet de juiste snaar te raken bij het publiek. Swingen kunnen die gasten wel, vooral door het sublieme contrabass spel van Rotterdammer Kapser Kalf die ook bekend is van de jazz/dance crossover act State Of Monc. Bekende crooners als Love For Sale en Fly Me To The Moon komen voorbij en worden vrij traditioneel gespeeld, wat het publiek wel best vind. Als er maar gedanst kan worden! De stemming zit er goed in als we binnenkomen in de ‘Funk’, één van de twee spiegeltenten. Kraak & Smaak staat op het punt te beginnen, en vanaf noot een is het swingen met die gasten. Kraak & Smaak werd in de Engelse pers al snel Crack & Smack genoemd, wat de band zelf ook maar heeft overgenomen. We hebben hier te maken met een heus dream team aan muzikanten: op de drums en op zang hebben we rechts op het podium niemand minder dan Ro Krom, bekend van Gotcha! en het vorig jaar ter ziele gegane Olabola. Op de linkervlank op toetsen en zang een oude bekende waarvan we dachten dat hij een eenzame dood gestorven was: U-Gene, voorman van U-Gene & Oh Jay. Met recht mag worden gezegd dat dit een van Neerlands beste soul/funk zangers is. Wat een power en in combinatie met de zang van Ro is het plaatje compleet. Achter de draaitafels staat Mark Knepers, ook plaatjesdraaier bij Wipneus & Pim. De zaal staat al snel op z’n kop en het publiek slikt de funk/hiphop beats als zoete koek. U-Gene laat ons weten dat binnenkort ook zijn solo album uitkomt, genaamd Liquid Spirits (op het label Kindred Spirits). Halverwege de show moeten we al weer weg om de Edison uitreiking van Jules Deelder bij te wonen. Het blijkt een cynisch showtje te worden: topkok (?) Herman den Blijker overhandigt Jules de Edison met weinig woorden en Jules heeft er verder ook weinig aan toe te voegen. De Edison krijgt Jules voor zijn jazz compilatie cd’s die volgens de jury “de jazz weer voor een jong publiek toegankelijk heeft gemaakt”. Benny Sings volgt vrij snel op het hoofdpodium. De Amsterdamse funky/jazz/hiphop knutselaar heeft het moeilijk met het publiek, wat lekker hard met elkaar staat te kwekken. Daarnaast zijn er monitorproblemen waardoor hij zichzelf niet zo goed hoort. Langzaam wordt het leeg voor het podium, een bezoeker vertrouwt ons toe: “De mensen hier snappen Benny’s muziek niet zo”. Het blijft echter jammer dat Benny bij alle live shows die ik van hem heb gezien wat mat klinkt en niet echt overtuigt op het podium staat; alsof hij het eigenlijk niet leuk vind. De twee albums die hij maakte zijn wel aan te raden, want liedjes maken kan deze krullenbol als geen ander! We drinken nog wat witte wijnen (rose is niet meer hip!) en bezoeken de overvolle spiegeltenten waar de dj’s een enthousiast publiek voor zich hebben en besluiten dan huiswaarts te gaan. Maison Royale 2005 was zeer de moeite waard, al was het maar voor de exclusiviteit, het concept en de programmering, want die was erg sterk!