Het Brits/Amerikaanse platenlabel LEAF bestaat tien jaar. Dat werd gevierd met feesten in Londen, Moskou en Gent. Zaterdag 29 oktober 2005 vindt de Nederlandse editie van LEAF IS TEN plaats. De Hollandse hosting is in handen van het Motel Mozaïque-team. Voor twaalf euro een avond lang diepzeeduiken in muziek die klinkt alsof je in een droom gevangen zit. Nighttown opent, voor hooguit vijftig man, de deuren van de Theaterzaal. Welkom bij de sfeervolle Club Mozaïque! A Hawk and a Hacksaw’s Jeremy Barnes en Heather Trose openen de avond met klezmer/balkan bruiloftsmuziek uit New Mexico. Jeremy lijkt een troubadour. Aan zijn knie is een drumstok gebonden, waarmee hij op een koe-bel slaat. Aan zijn enkels rinkelen kleinere bellen, en met zijn voet bedient hij pedalen die met bekkens, tamboerijnen en trommels verbonden zijn. Heather, zijn ‘partner in musiccrime’, speelt viool, melodica en xylofoon. Ondanks dat de oubolligheid ervan af straalt, is de muzikale opbouw zo opwindend dat je wordt afgeschoten naar een vorig leven. De twee zijn zeer gefocust op elkaar. Jeremy speelt voor Heather en vice versa. Het publiek profiteert van die chemie. Wanneer Jeremy dan ook een korte solo speelt, volgen fout op fout. Twee elfachtige meisjes doorbreken de overheersing van het zittende publiek. Zonder rem dansen ze op o.a. een anti-oorlogsnummer. Het zou geassocieerd kunnen worden met hippies, maar aan A Hawk and A Hacksaw is niets zweverigs te ontdekken. Ze spuiten muzikale overgave recht in je aderen. 19 november treden ze op met Loden in theater Kikker te Utrecht. Sutekh (Seth Horowitz) is het tweede LEAF paradepaardje, dat optreedt. De uit San Francisco afkomstige techno-dj opent veel belovend zijn set. Het nijgt naar de begeesterende muziek van Speedy J, die geen minuscuul stukje huid kippenvelvrij laat. Maar dan komen de ritmische elementen erbij, en weten we weer precies waarom hij regelmatig tussen Barcelona en San Francisco pendelde om te draaien. In alle daarop volgende tracks golft de Californische zee die van eb naar vloed gaat. Toch blijft onze gedachten weemoedig steken bij de entree die Sutekh deze set maakte. Efterklang(Pi) speelt, in tegenstelling tot het normale Efterklang (zonder Pi) in een bezetting van drie i.p.v. zes tot tien leden. Muzikanten Mads Brauer en Casper Clausen en filmer Karim Ghahwagi zitten als een belpanel opgesteld achter een bureau met drie appelige laptops voor zich. Casper Clausen trekt zijn schoenen uit en vertelt trots dat ze veel nieuwe nummers zullen brengen deze avond. Als toeschouwer voelt het of je bij Pi thuis op de bank zit en Nighttown Theater hun huiskamerstudio in Kopenhagen is. De vreemde gewaarwording, dat een band er ook zo uit kan zien, slijt halverwege het eerste nummer. Efterklang is groot in muzikale geluidsarchitectuur. Jazz uit laptops zonder solo’s, maar met klassiek aanzwellende strijkers. De passieve en berekenende Mads Brauer en de expressieve, impulsiveling Casper Clausen spelen het muzikale gedeelte eerst vol overgave live voor ze het opslaan in hun laptops. Dan transformeren ze de opgenomen orgels, gitaren, drums, harpen, mechanische vogels en zang, totdat partituren meer diepgang hebben en extra energie uitstralen. Efterklang trakteert op dromerige geluidsgordijnen, die niet alleen uit de computers komen, maar die ze ook opgetogen live spelen. Het horen van het spiksplinternieuwe materiaal heeft als voordeel dat emoties nog vers rondzwerven in de bloedlichamen. De timbrevolle stem van Casper is dan ook levendig en de bezongen thematiek geloofwaardig. In vijfvoud uit de laptop is zijn vocaal opzwepend. Efterklang(Pi) is een muzikaal hoorspel, dat ook zonder de vanavond aanwezige projecties van filmer Karim Ghahwagi, de meest uiteenlopende beelden oproept. Efterklang(Pi) is compleet. De overige drie tot zeven Efterklangleden worden deze avond niet gemist. Voor twaalf euro kregen we de ideale warming up voor een prettige winterslaap.