Starquest in The Little Cave

Op zoek naar verborgen kwaliteiten

Mike Michels, ,

Als je graag kijkt naar talent in de dop of misschien wel naar bandjes waar nog nooit iemand ook maar iets van heeft gehoord, dan was zaterdagavond jouw moment geweest. Met een diversiteit aan acts en kwaliteiten was het een avond om nooit te vergeten.

Op zoek naar verborgen kwaliteiten

De eeuwigdurende zoektocht naar talent in en om Rotterdam zorgt in The Little Cave altijd voor een avond vol vertier en afwisseling. Menig talent is er groot geworden, sommige op de oude locatie nabij prinsenlaan, anderen hier, op de nieuwe locatie te zevenkamp. Ook de ondergetekende is er getogen en vindt het prettig te weten dat er zaaltjes in Rotterdam zijn die hiervoor nog de ruimte bieden. Starquest begon de avond met het duo Anti-helden. Een onhandige, maar aandoenlijke gitarist (Patrick) en een woordkunstenaar die het vak heeft geleerd van de echte grootmeesters waaronder de alom bekende straatdichter. Zijn teksten gaan over de maatschappij, het leven van alledag en de alledaagse dingen zoals slecht opgevoede tienermeisjes en melkzuurbacteriën. Een vermakelijk duo , dat je gezien de inhoud van de teksten beter niet uit kunt nodigen op kinderfeestjes en partijen, maar wat wel een goede Ernst, Bobby En De Rest voor volwassenen is. ‘Atlas’ maakte het heel intiem met zijn publiek en sprak de menigte aan in klare en begrijpelijke taal. Osdorp Posse, eat your heart out! Myrthe & Michael deden kampvuur liedjes, over het algemeen Anouk-covers. Nu ben ik geen Anouk-fan, maar ik denk dat dat meer met Anouk als persoon te maken heeft, want zoals Myrthe het zong vond ik het een stuk aangenamer. De kaarsjes waren er, de mooie donkere stem van Myrthe was er en dat heerlijke knuffelgevoel was er ook, Het was jammer dat Michael zijn semi-acoustische gitaar had vervangen door een elektrische, hierdoor kwam het geheel niet helemaal goed tot zijn recht. De volgende band ging gebukt onder de naam PWS Woensdag. Een zeer mysterieuze naam, en een nog mysterieuzere band. Deze vier broekies waren mijn hoogtepunt van de avond. Ze speelden punkcovers als God Save The Queen en Oi To The World en wisten het echte punkgevoel over te brengen. De strakheid was ver te zoeken, de instrument beheersing was kwijtgeraakt en slechts af en toe speelden ze alle vier hetzelfde nummer, maar het enthousiasme en het plezier waarmee deze anti-muziek gebracht werd was genoeg en het was gewoon Heel Erg Punk! Voor sommigen zal het de verbazing schetsen dat ineens Riaz (bekend van Killing Sheep en 2nd Place Driver) het podium betrad met alleen zijn semi-akoestische gitaar. Zijn wilde haren van het Killing Sheep-tijdperk had hij thuisgelaten, Vanavond was het tijd voor mooie liedjes. Hij bracht enkele covers van o.a. Pearl Jam ten gehore en wat eigen werk. Mijn nekharen gaan altijd overeind staan van ontroering als deze jongen zijn gitaar aanslaat en zijn aangenaam veelzijdige stem opzet. Zijn laatste nummer (na drie toegiften) With Or Without You, mocht iedereen meezingen. Helaas deed een enkeling dat dan ook uit volle borst. Na een geweldig muzikaal intermezzo kwam het best bewaarde geheim van The Little Cave aan bod. De huisband genaamd Cynical Behaviour. Cynical Behaviour bestaat volgens mij al sinds de dag dat ik voor het eerst voet zette in deze zaal en heeft al aardig wat bandwisselingen gekend. Het is voor mij een raadsel waarom deze band jaren geleden nog niet is doorgebroken. Jelle zijn stem heeft wat weg van Phil Collins en de nummers een iets hardere versie van zijn muziek. Mindscan kwam het publiek omver blazen met zijn metalcore geluiden. Mandy (ex Lady!Die) brulde de hele zaal omver. Tot bloedens toe werd er gedanst en gehost en dat terwijl John (gitarist) al bij het tweede nummer een snaar brak, Nico (drums) zijn brul slecht uitversterkt was en Mandy nog niet was bijgekomen van haar avontuurtje in de cel. De afsluiter van de avond was Uncover die, zoals de naam al doet vermoeden, covers speelt, echte rock covers. Het bereik van Gijs (gitaar/ zang) is helaas niet overal toereikend om elk nummer goed uit zijn strot te krijgen, maar de manier waarop hij Ace Of Spades wist te brengen maakte alles goed. Als de band even wat meer aandacht gaat besteden aan de uitstraling en enkele zangpartijen dan kunnen ze spelen ze volgens mij de zalen plat. Tot zover mijn Starquest-avondje waar weer menig talent, of ze nou in of uit de dop zaten, zijn of haar kunnen heeft laten zien. In de toekomst zullen er nog vele Starquest avonden volgen, ben je muzikant en wil je van je laten horen, sla je slag.