Hooftpijn in actie tegen eenheidsworst

Hooftpijn's tweede cd AktieKommie-T gelanceerd in Nighttown

Leen Steen, ,

Punkband Hooftpijn lanceerde vrijdag 6 mei hun nieuwe cd AktieKommie-T in een bomvol Nighttown Theater. De Gieser Wildemannen waren de supportact. 3VOOR12 Rotterdam reporter Leen Steen peilde hoe het tegenwoordig staat met de punktraditie van het ‘jezelf afzetten tegen de maatschappij’.

Hooftpijn's tweede cd AktieKommie-T gelanceerd in Nighttown

Als inmiddels bijna bejaarde punker is het toch moeilijk om te onderkennen dat wat in mijn generatie ooit begonnen is als jezelf keihard afzetten tegen alles wat de maatschappij je te bieden had, is uitgelopen op feestjes zoals Hooftpijn er gisteren een in het Nighttown theater gaf. De sfeer was er fantastisch. De kinderen zijn zonder uitzondering erg lief voor elkaar. De maatschappij kritiek is er nog wel, maar mild (fuck de N.S.). Kortom er is geen wanklank te horen en toch zit ik als ouwe rukker dan een beetje te kniezen. Kwamen wij vroeger niet bij elkaar om, aangezien de maatschappij maar niet wilde veranderen, uit pure frustratie elkaar maar eens flink beurs te meppen? Nou ja, dit is alleen maar slap gelul natuurlijk; de tijden zijn veranderd. Buiten is het tegenwoordig al eng genoeg en in feite lossen deze kids de belofte van ‘unity’ beter in dan menig hardcore punker. De deur van Nighttown ging al om acht uur open en om negen uur stonden de Gieser Wildemannen op het podium en de zaal was tot mijn verbazing toen al behoorlijk gevuld. Er was blijkbaar goed met de fans gecommuniceerd over het feit dat het feest al om 11 uur afgelopen moest zijn vanwege het overvolle programma in Nighttown. De Gieser Wildemannen (voor wie het nog niet weet: Gieser Wildemannen zijn een soort stoofpeertjes) waren een cabareteske rockband die een leuke show, die goed op de aanwezige kids overkwam, wisten neer te zetten. Echt punk kon ik er niet in ontdekken, daar was het zowel muzikaal als tekstueel echt veel te braaf voor. Zo’n drumstel mag best wel wat meer afgeragd worden en je kan Costa del Sol ook voor de grap Costa del Snol noemen ofzo, dan komt het toch allemaal wat harder aan. De zanger van de Gieser Wildemannen deed me in de verte denken aan Hans van de Burg, ooit zanger van Gruppo Sportivo, ik ben oud en jullie weten waarschijnlijk niet waar ik het over heb, maar Gruppo Sportivo is, nu ik erover nadenk, eigenlijk erg goed vergelijkingsmateriaal met de Gieser Wildemannen. Er zijn veel punkers die, zij het met het schaamrood op de kaken, moeten toegeven ooit door Gruppo Sportivo met het fenomeen punk in aanraking gekomen te zijn. Waarschijnlijk geld dat voor deze generatie over een jaar of 20 ook wat de Gieser Wildemannen betreft. Maar hee, ik vond ze echt leuk hoor!! De Gieser Wildemannen waren nog maar net in de kleedkamer toen Hooftpijn het podium (nou, ja gelijkvloers was het wel..) opkwam. Zanger Mike verzocht het publiek dichterbij te komen en onmiddellijk stond de dansvloer proppievol. Ik had niet eens door dat er inmiddels zoveel mensen naar binnen waren geslopen. Hooftpijn hoefde geen enkele moeite te doen om de zaal aan het springen te krijgen. En aangezien ze bijna alleen nieuwe nummers speelden mag dat een wonder genoemd worden. Nu is supercatchy nog een understatement als je het woord gebruikt om de muziek van Hooftpijn te beschrijven want ze spelen veel skapunk en dat gaat er natuurlijk nog steeds in als koek. Daarbij voerde Hooftpijn het ook nog erg goed uit. De band is erg strak en goed op elkaar ingespeeld. Verder is het ook goed te zien dat ze niet vallen voor ingestudeerde maniertjes zoals veel andere bands in het poppunkgenre nogal vaak plegen te doen. De gitaren werden wel even omhoog gehouden, maar dat dat uit pure opwinding kwam was bij Hooftpijn wel geloofwaardig. Wat me verbaasde is dat er al veel kids waren die ook de nieuwe nummers uit volle borst aan het meebrullen waren. Hooftpijn treed veel op en blijkbaar is hun aanhang ook hondstrouw, een andere verklaring is moeilijk te vinden. Ik vond de terugkeer van de ouderwetse pogo wel leuk om te zien; kids die op de plaats op en neer aan het springen waren in plaats van het moderne slamdancing waarin iedereen z’n best doet om zo hard mogelijk tegen elkaar aan te hakken. Maar dat Hooftpijn hun publiek zelfs zover krijgt om een line-dance uit te voeren, verbaasde me echt. Dat is wel erg volgzaam... Klokslag 11 uur was alles afgelopen. Hooftpijn heeft echt tot op de laatste seconde doorgespeeld en de zaal liep meteen netjes leeg. Wie had ooit gedacht dat het zo met punkrock af zou lopen....