Drie hoekstenen van het indie label Stonesthrow, Oh No, Wildchild en Percee P touren momenteel door Europa en deden voor hun tweede optreden in Nederland Hal 4 aan. Aan de hand van de gesprekken die gevoerd werden in de zaal kon je opmerken dat het merendeel zijn 8 euro voor Oh No had neergeteld. Dat betekent echter niet dat de overige twee mc’s inferieur zijn aan de hoofdact. Afzonderlijk gezien hebben de artiesten een indrukwekkende cv opgebouwd. Percee P, een mc opgegroeid in de bakermat van hiphop: de Bronx, wordt al ruim vijftien jaar gewaardeerd in de underground rapscene. Dankzij dit gegeven heeft hij over de jaren duizelingwekkende verzen opgenomen met oldschool legendes als Kool Keith, Lord Finesse en Big Daddy Kane. Wildchild is al sinds 1994 lid van de westcoast formatie Lootpack (DJ Romes en Madlib). Met deze groep hebben zij een aantal hits gehad. Onder andere enkele in samenwerking met de gerenommeerde Alkaholiks. Oh No is een werkverslaafde mc / producer / dj die voorbeschikt lijkt als muzikale artiest. Ik heb het vermoeden dat zijn vader (Otis Jackson, soulzanger), zijn moeder (schrijft soulliederen), zijn grote broer (Madlib) en zijn naam (Michael Jackson) daar een grote bijdrage aan geleverd hebben. Na het voorprogramma, dat verzorgd werd door een zeer duidelijke en positief geladen La Melodia, betrad Percee P het podium. Hij bracht ons meteen terug naar 1988 en begon zijn set met het allereerste nummer dat hij ooit heeft opgenomen, Skills Mastered. Vervolgens werden de nummers opgevoerd in volgorde van uitgave en was zijn optreden in feite een tijdsbalk van zijn oeuvre (dat voornamelijk uit samenwerkingen bestaat). Wat meteen opviel was dat Percee P zich staande hield ondanks zijn onbekendheid bij het publiek en het ontbreken van een hypeman. De aanwezigen waren zichtbaar onder de indruk van zijn snelle ’off beat’ flow gedurende het optreden. Vers na vers maakte hij één ding overduidelijk: Percee P is geen astmaticus. Aan de reactie van het publiek te meten kwam het hoogtepunt op het moment dat er mc’s uit het publiek werden gehaald om te komen cypheren. Het was betreurenswaardig dat de zaal net warm begon te draaien toen Percee P moest stoppen met zijn show. Als tweede kwam Wildchild de stage op. Ook hij kent de meerwaarde van ’crowd participation’ tijdens een optreden. Hij vroeg alle breakers het podium te bestijgen en hun kunsten te vertonen tijdens B-Boy Theme (met deze thematische medewerking vanuit het publiek in het achterhoofd is het maar goed voor Hal 4 dat nummers als Speaker Smashin’ niet ten gehore zijn gebracht). Het breakdance-element gaf het optreden van Wildchild cachet, zeker toen hij zelf ook mee begon te doen. Over het algemeen genomen zorgde zijn energieke rapstijl ervoor dat Oh No zijn gedeelte kon eindigen met een goed opgewarmde crowd. Het was duidelijk te zien dat men had uitgekeken naar Oh No, er werd ontvankelijker gereageerd op zijn nummers. Handen werden gewillig in de lucht gegooid, hoofden deinden ritmisch mee op de beats en refreintjes werden luid meegezongen. Dit alles net iets meer dan bij de voorgaande mc’s. Jammer genoeg werd het publiek druppelsgewijs kleiner tijdens de set van Oh No. Volgens mij had dit te maken met de laatste trams, metro’s en treinen die gehaald moesten worden. Jammer, want dit zorgde ervoor dat de intensiteit verminderde. Hierdoor lag het zwaartepunt van de avond uiteindelijk bij Percee P en Wildchild. Ondanks de anticlimax was het een kwalitatief hoogstaande nacht waarin we drie volbloed rappers hebben kunnen bewonderen. Rappers met totaal verschillende achtergronden maar met een gemeenschappelijke factor: Stonesthrow... en gelukkig staat Stonesthrow voor goede muziek.