Komt dat zien: The Loons en The Nederbietels in Calypso

Naar aanleiding van het komende optreden van The Loons licht Dandy Dave zijn sixties tik toe

Janneke Baken, ,

Woensdag 30 maart aanstaande spelen The Loons en The Nederbietels in Calypso. Diedzjees Mike Stax en Dandy Dave draaien daarna alle sixties hits die je maar kunt verzinnen. Komt dat zien. Al is het maar om je te wanen in de tijd van de 'mods' en 'birds'. De aanvang is 21:00 en de kosten zijn acht euro.

Naar aanleiding van het komende optreden van The Loons licht Dandy Dave zijn sixties tik toe

Met wie spreek ik? ”David Andriesse, doorgewinterde kwajongen en sinds jaren en dagen actief als muzikant en figuur in de internationale siksties garazie-beat beweging. Eerst met The Perverts en The Apemen, de laatste jaren met The Nederbietels. Uiteraard ook als diedzjee Dandy Dave don Porro op hi-ha-happenings door heel Europa en op privé feessies van hoogwaardigheidsbekleders als Hare Majesteit de Koningin Beatrix plus Ronnie Wood van de Rooling Stoons (echt orzieneel waar!). Ik ben ook nog bekokstovert van het eerste Nederlandse internationale garaziefestival Primitive! in WaterFront, waarvan deze zomer de tweede editie gehouden wordt.” Wanneer heb je je sixties tik opgelopen? ”Mijn siksties tik kreeg ik rond mijn veertiende, vijftiende via de psychobilly beweging. In een bepaald schemergebied van die subcultuur zaten grootheden als Thee Milkshakes en The Cramps en toen ik daar naar geluisterd had dacht ik "Teering! Dit is echt de beste muziek ter wereld die ik ooit gehoord heb" en dat is dus nooit meer overgegaan. Ik ging in die dagen ook om met wat oudere gasten die dweepten met punkgroepen als de Buzzcocks, The Undertones, The Ramones en Stiff Little Fingers enzo, maar toen ik van mijn Ome Piet zijn keiharde beatplaten van The Outsiders en The Kinks leende kwam ik tot de ontdekking dat de echte asociaal wilde punk dus in de mid sixties werd gemaakt. Nummers als Filthy Rich en I Need You, Till The End Of The Day, oei, oei, oei - daar ken je dus wel een miljoen keer naar luisteren en dan wordt het nog steeds alleen maar beter. In die beat- en garaziemuziek zit sowieso een tijdloos element en het geluid heeft bovendien een ongecompliceerd, opgeruimd karakter. Dat spreekt mij erg aan. Azzie 's ochtends uit je baal komt rollen, je zet zo'n beatplaatje op en je weet gelijk weer waarom het leven zo prachtig mooi is.... Bovendien wordt in elk garazienummer van twee minuut vijftien de hele essentie van het aardse bestaan geschetst: altijd op zoek naar kicks, lekkere grietjes aan hun haren naar je paalwoning slepen, rondrijden in de meest gerse of juist aftandse automobielen, van het ene feessie naar het andere feessie stappen, algehele opwinding.” Je speelt ook in The Nederbietels, hoe is die band ontstaan en hoe gaat het met de band? ”Nadat The Perverts begin 1998 uit elkaar waren gegaan, speelde ik alleen bas bij The Apemen, surfinstrumentals. Daarnaast wilde ik natuurlijk weer zingen en gitaarspelen in een goeie band waarbij 60s beat weer centraal zouden staan. Voor de gein had ik een keertje met Sietse samen met de gelegenheids AmRodamformatie The Nederbietels, met twee knakkers van de Kliek en Kek'66, een Nederbeat sessie gedaan in Rotown. Dat was echt een te gek avondje geworden. Ik dacht: "Hee, die Siets die is net zo gek als ik - dat is een gerse gozer om een band mee te beginnen". Siets is echt een authentic wildman, de Keith Moon anno nu. En zo waren dus The Nederbietels geboren - als woordspeling op Nederbiet, de beatmuziek die hiero in de mid jaren zestig werd gemaakt. We treden eigenlijk heel weinig op in het vaderlandse clubcircuit, dat hoeft ook niet zo nodig meer voor me eerlijk gezegd, maar we zijn wel een echte genre band geworden die wereldwijd gevraagd worden op de grote festivals in de 60s garage en mod scene. Er liggen nu weer aanbiedingen uit Californië en Denemarken op tafel, we zullen er eens over nadenken.” Morgenavond spelen dus The Loons. Volgens mij gaat het vooral om Mike Stax, wie is die meneer? “Mike Stax is ook één van de grote aanjagers van mijn 60s tik. In het midden van de jaren tachtig kocht ik mijn eerste Ugly Things magazine, toen echt nog een knip- en plakfanzine met alles 1966. Die hele verdwazing voelde als een soort kwajongens geheime genootschap, een soort De Zwarte Hand. Inmiddels is Ugly Things uitgegroeid tot de Heilige Bijbel van de beweging. Die Mike Stax zat ook in The Tell Tale Hearts, één van de eerste garage-revival groepen uit de States.” Komen dus allemaal!