De hele maatschappij lijkt tegenwoordig alleen maar om sport te draaien. Volslagen irrelevante schaatswedstrijden of wielerwedstrijden worden in zijn geheel op TV uitgezonden. Om nog maar niet te spreken van de media aandacht voor sporten zoals voetbal of tennis. Voortdurend worden we door de media geconfronteerd met die kleine groep mensen die wél een atletisch lichaam hebben. Velen zijn zelfs gaan geloven dat dát de norm is, wat de gang naar de spiegel en de weegschaal niet makkelijker maakt. En dus gaan we uit schuldgevoel massaal spinnen, hardlopen of fitnessen. Het maakt eigenlijk niet uit wat we doen, als het maar in de sportschool is. Lekker warm, geen wind of regen en parkeren voor de deur. De sportschool: het synoniem voor het afkopen van ons schuldgevoel. Een beetje werkgever stimuleert de bezoek aan de sportschool want sporten is gezond voor lichaam en geest. Een sportende medewerker is minder ziek, ‘happier’, gemotiveerder en productiever! Halleluja! Dus een beetje bedrijf heeft een contract met een sportschool – de gezondmakers van Nederland - zodat hun medewerkers goedkoop kunnen sporten. De overheid en zelfs de zorgverzekeraars stimuleren dit, immers onderzoek na onderzoek toont het gelijk van het geloof aan. De keerzijde van de medaille: de kosten als gevolg van blessures worden voor het gemak maar vergeten. Onderzoek toont ook aan dat muziek een positieve invloed op mensen heeft. Kinderen die muziek maken hebben aantoonbaar betere sociale vaardigheden, een hoger abstractie niveau en een positiever zelfbeeld. Het luisteren naar muziek werkt ontspannend en concentratie verhogend. Er zijn zelfs onderzoeken die beweren dat het luisteren naar klassieke muziek het IQ en het ruimtelijk inzicht – hoewel tijdelijk – verhogen. Dit wordt het Mozart-effect genoemd. Dus alle reden om het bespelen van een instrument te bevorderen. En voor die groep die niet muzikaal is aangelegd dienen concertbezoeken gestimuleerd te worden. Want dan wordt er niet alleen naar muziek geluisterd, maar ook nog eens bewogen! Twee vliegen in één klap, beter kan niet! Maar in plaats daarvan verlaagd de overheid de subsidies op muziek, worden op scholen nog maar beperkte muzieklessen gegeven en zijn muziekprogramma’s op TV nauwelijks te vinden. Ook werkgevers beseffen het belang van muziek nog niet zo. Want toen ik de mijne vertelde af te zien van een gesubsidieerd sportschool abonnement en in ruil daarvoor een bijdrage van 50% in concertkaartjes van hem verwachte, werd ik uitgelachen…