Na afgelopen vrijdag te zijn weggeblazen door een aantal goede regionale bands en het gepiep in mijn oren is gestaakt, is het jeuken van mijn handen begonnen. Niet alleen de 3VOOR12/Rotterdam site, maar ook mijn luchtkasteel is die avond gelanceerd. Toen ik de desbetreffende avond naar de 3VOOR12 stand sprintte om de cd van Mono te kopen moet mijn hoofd keihard de bar hebben geraakt want toen ik de volgende dag mompelend wakker werd betrapte ik mezelf op het speculeren over bandnamen. Nu kan ik jullie wel in vertrouwen vertellen dat dit niet de eerste keer is dat ik dit mee heb gemaakt. Keer op keer stort ik mij vol vertrouwen in de wereld van liedjes, repetities en bandleden, maar tot zover zonder geluk. Bij het zoeken naar bandleden begon bij mij de ellende. Wanhopig plaatste ik een ‘advertentie’ in de vacaturebank voor muzikanten. Ik was extatisch toen ik op MSN werd toegevoegd door een gegadigde. Ik zal jullie niet vervelen met de details, maar om een indicatie te geven van ons gesprek zal ik hier een stukje plaatsen. "De drummer is een 43-jarige man die bijna niet praat, op een woonboot woont en een sterke lichaamsgeur heeft. Ik ben de gitarist. Ik ben licht psychotisch, maar hier werk ik aan. Ik ben deze band begonnen en dus luisteren jullie naar mij. De komende drie jaar wil ik nog geen zang in mijn band. Ik wil repeteren, wanneer ik dat wil en dit kan op elk moment zijn aangezien ik op dit moment geen betrekking heb wegens mijn extreme privé omstandigheden. Daarbij duld ik geen tegenspraak. Tot donderdag" Nu ben ik geen mietje, dus antwoordde ik kalm doch dwingend dat ik helaas ging verhuizen en mijn mobiele nummer ging veranderen, nu ook wegens extreme privé omstandigheden. Kort daarna schafte een vriendin van me een elektrische gitaar aan. Een ander bleek al jaren vergroeid te zijn aan haar microfoon en zodoende waren we bijna compleet. Na twee repetities die bestonden uit het vormen van een playlist en het het hier oneens met elkaar over te zijn gingen we op zoek naar een drummer. Een jaar later en een drumster rijker zijn we volledig. Volledig radeloos op zoek naar een goede repetitieruimte. Bij mij thuis is een mogelijkheid, mochten we de behoefte hebben om allemaal een koptelefoon aan te schaffen en al liplezend te leren samenspelen voor het geval de buurman anders de tussendeur weer openbreekt. Het is ook niet erg praktisch om met een drumstel vastgetaped aan je rug elke zaterdag 100 km naar Rotterdam te hiken (NB. onze drumster woont in Zeeland). Dus de enige goede optie is het uitruimen van een vochtige op veilige afstand gelegen schuur ergens in het wondermooie Zeeuwse polderlandschap. Trots vertel ik nu aan mensen dat we al vier zelf gefabriceerde liedjes hebben en vertel ze er terloops achteraan dat we reeds één glorieuze repetitie hebben gehad. Dan zie ik ze kijken en voordat ze zichzelf proestend op de grond storten voel ik mijn handen weer jeuken en mijn oren weer piepen, maar dit keer om een volkomen andere reden.