Het zat het Rotterdamse Feverdream allemaal niet mee: wegens ziekte werd een aantal shows in Italië afgezegd, begaf de tourbus het zomaar in Engeland en tot overmaat van ramp besloot bassiste Saskia na acht jaar uit de band te stappen. "Omdat ik er niet meer blij van werd", gaf ze onlangs in een interview te kennen. Het nieuws kwam erg hard aan in de Rotterdamse scene, waar de afgelopen tijd flinke tikken werden uitgedeeld. Eerder hingen bandjes als Room 101, Oil, The Solo Men Only en Incense ook al hun instrumenten aan de wilgen. Gelukkig is er nog wel zoiets als hoop, ook voor Feverdream. De gitaargroep gaat door met de nieuwe bassist Bart Baeklandt, het voormalige groepslid van het opgeheven Incense. Dit jaar hoopt Feverdream in de hernieuwde opstelling de vierde studioplaat af te maken. Je zou dus rustig kunnen zeggen dat op vrijdagavond 7 januari, toen Feverdream nog een allerlaatste keer met bassiste Saskia speelde, een bepaald hoofdstuk uit hun carrière voorgoed werd afgesloten. Toch was er in Waterfront weinig te merken van de donkere wolken die afgelopen dagen boven het voortbestaan van Feverdream hingen. Het was onmiskenbaar indierock dat Feverdream speelde en verpakt in hoekige, vaak hard gespeelde rocksongs. Eindelijk weer eens zo´n bandje dat nu eens niét luidruchtig speelde om de fouten te verdoezelen. Feverdream speelde juist hard vanuit een zekere bevlogenheid en passie voor het vak, daarbij was het dus geen oorverdovend vuurwerk en was er ruimte voor de essentiële grondstoffen van emocore (what's in a name?), zoals melancholie en melodie. Het zou dus nog wel eens een zware klus voor de nieuwe bassist worden om, net als Saskia, de enthousiaste zanger en gitarist Rene van Lien bij te benen. Red Worm's Farm, het bevriende drietal uit Italië dat het volgelopen Waterfront voorverwarmde, lukte toch heel aardig om dichtbij de felheid en het enthousiasme van Feverdream te komen. Alleen de goedbedoelde maar onverstaanbare intermezzo's in het Italiaans haalde de vaart uit het optreden. Bovendien zong de zanger van Red Worm's Farm met een bijna belachelijke uitspraak van de Engelse taal, waardoor we hen onmogelijk voor de Italiaanse Pixies konden slijten, al probeerden ze het wel. Het is ook altijd wat met die voorprogramma's... Toch hadden we met Feverdream, en ook een beetje met Red Worm’s Farm, een bijna ouderwets indierockavondje aan de oevers van de Maas. De toekomst ziet er niet eens zo troebel uit voor Feverdream uit Rotterdam. Foto's door Daniel Baggerman www.danielbaggerman.com