Onlangs is de Franse leraar -Alexis B. - veroordeeld tot € 10,200 boete wegens het illegaal downloaden van muziek. Aanstichter van dit leed is de Franse evenknie van Brein, Syndicat National de l'Edition Phonographique. Dit soort organisaties richten zich op het opsporen van piraterij. Ze zijn daarmee een verlengstuk van reactionaire krachten in de platenindustrie. Een industrie die ontstond toen Edison in 1888 de grammofoonplaat uitvond. Pas toen werd het mogelijk muziek niet alleen tijdens optredens, maar ook thuis te beluisteren. Optredens werden het middel om de platenverkoop te stimuleren, want met platen werd geld verdiend. Véél geld. En dus kwamen de managers, impresario’s, platenbonzen en nog meer gespuis uit alle hoeken en gaten om de industrie te domineren en zo in te richten dat zij het meeste verdienden. Het ging niet meer om de muziek, maar om het geld. De komst van de TV en de introductie van de cd – door Philips – begin jaren 80, versterkten dit proces. En dus ging het steeds minder om de muziek. Sterretjes met een beperkte houdbaarheid, maar met hoge return on investment, werden voortdurend gelanceerd. Maar zoals Bob Marley zong : ‘None of them can stop the time’. De digitale revolutie ging onverdroten verder: cd’s werden kopieerbaar, MP3 deed haar intrede en de 14 kbit modem werd vervangen door een 3200 kbit ADSL verbinding. Platenmaatschappijen hebben niet langer het monopolie op de distributie van muziek. Internet vormt een volwaardig alternatief, met de consument als regisseur. De wereld van de muziek verandert: de totale omzet van de industrie daalt, muziek wordt gedownload van internet en cd’s worden verkocht via internetwinkels. Artiesten zullen het in de toekomst, net als voor de grammofoon, het moeten hebben van optredens, zowel live als op TV. De echte klappen vallen bij de cd winkels, de distributeurs en platenmaatschappijen. Philips zag dat een aantal jaren geleden al: ze verkochten EMI Records en richtte zich op de ontwikkeling van MP3 spelers. Een dergelijke lange termijnvisie is aan de meeste managers niet besteed. En dus houdt het gros van de platenindustrie zich nog vast aan de kip met het gouden ei. Tot het moment dat ook zij inzien dat die kip overleden is, moeten mensen zoals Alexis B, en dus jij en ik ons nog zorgen maken over organisaties zoals Brein.