Hoe is het album Collabs 3000 Metalism ontstaan? “In 2001 is onder de titel CLRetry een 12” uitgebracht met Gaetano Parisio, Adam Beyer, Steve Rachmad, Chris Liebing en mij. Onder dezelfde naam hebben we een toer door Duitsland eraan vastgekoppeld. Zo leerden Chris en ik elkaar beter kennen. Ik speel vooral live, terwijl Chris een dj is. Maar onze stijlen zijn verenigbaar. Tijdens de CLRetry-tour speelde ik eerst mijn live-set, dan kwam Chris er aan het eind bij, en improviseerden we samen. Dat ligt eigenlijk ten grondslag aan onze samenwerking en de Collabs-en. ” Je hebt vijf Collabs 12” en één langspeler uitgebracht. Wat is het idee erachter? “Na vijftien jaar muziek maken, weet ik wel wat er nodig is om een nummer te produceren, en degenen waarmee ik werk in de Collabsserie ook. Wat mij interesseert, is het gebied tussen twee mensen die weten hoe het moet. Onder de noemer Collabs breng ik singles uit waarop ik o.a. samenwerk met Adam Beyer, Literon en George Issakidis. Elke samenwerking heeft een eigen honderdtal. Voor 300 wilde ik Chris vragen. We legden de agenda’s naast elkaar en maakten Collabs 300. Binnen een mum van tijd hadden we nog meer materiaal, dus kwam er een Collabs 301, en uiteindelijk is er de langspeler 3000 gekomen.” En toen was daar de Collabs 3000-wereldtour met Chris. “Ja, we zijn verrast hoe het gegaan is. ’t Is compleet anders dan wat we individueel doen. We hebben allebei ons eigen gebied en dan ineens betreed je een overlappingsgebied dat alleen bestaat als je samenwerkt. In dat onbekende gebied duiken we allebei steeds dieper. We inspireren elkaar. Live-sets duren tussen de vier en negen uur. Als ik kijk naar wat ik solo doe, zit daar voor mijn carrière perspectief in. Maar de combinatie met Chris heeft de potentie om totaal iets anders te worden. We gaan door met de Collabs 3000-tour; dit jaar en volgend jaar.” Hoe is het om nu zonder elkaar te draaien? “Zaterdag sta ik voor het eerst alleen. Chris draaide al in z’n uppie. Hij bleef tijdens de set naar rechts kijken. Gevoelsmatig vielen er, volgens hem, gaten in de set.” In de pers wordt altijd gedaan of je muziek heel doordacht is. Is dat zo? “Door ervaring leer je omstandigheden te creëren waarin je dingen makkelijker kunt bereiken. In die zin is het doordacht. Ik heb methoden ontwikkeld, die effectief zijn. Daar ben ik pas achter gekomen door samen te werken. Ik begin vanuit een vrije omgeving te werken, waar iets achter zit, waardoor ik sneller resultaat kan verwachten. Vijftien jaar geleden manipuleerde ik dingen tot in de puntjes. Als je te ver gaat, programmeer je nummers dood. Dan ben je er zo lang mee bezig geweest, dat je alle affiniteit met het oorspronkelijke idee verliest. Mijn tactiek nu is om sneller tot een eindpunt te komen. Ik laat dingen meer op z’n beloop. Wat er uit voort komt, is meer een weerspiegeling van het moment. Noem het geen toeval, want uiteindelijk laat ìk het gebeuren. Vanwaar de fascinatie voor mechanische geluiden die in je muziek doorklinken? “Op vrij jonge leeftijd luisterde ik al naar onnatuurlijk, electronisch of synthetisch klanken, liefst in contrast met dingen die wel natuurlijk klinken. ’t Vervreemdende aspect van elektronica spreekt me aan. Het zijn de klanken die ik qua gereedschap, en muziek om naar te luisteren, het meest waardeer.” Speedy J heeft zijn studio omgebouwd. Vijf boxen en een subwoofer staan in een cirkel om hem, en zijn apparatuur, heen; de Surround Sound 5.1-opstelling. “Tijdens ‘5 Days Off 2005’ heb ik een Surround Sound 5.1-optreden gedaan in Paradiso. Ik wil Surround Sound 5.1 weer live gaan brengen. Liefst in een zaal met een accurate en directe akoestiek. Het is behoorlijk complex. Je moet een hele club en de PA ervoor ombouwen. De bedoeling is dat er een dvd uitkomt, zodat mensen het thuis ook kunnen ervaren. Op het beeld na ben ik er al redelijk ver mee.”