Dying Giraffe Recordings steekt zijn nek uit voor muzikant en luisteraar

"Het gaat niet over veel geld verdienen, het idee is dat de muziek gehoord kan worden."

Daniel Baggerman, ,

3VOOR12/Rotterdam had een gesprek met de oprichters van Dying Giraffe Recordings, een modern platenlabel, gerund door muzikanten met een visie. Lees hier hoe Rene van Lien, Ingmar Jahn en Wouter de Vries de toekomst van de Do It Yourself artiesten zien.

"Het gaat niet over veel geld verdienen, het idee is dat de muziek gehoord kan worden."

Het is inmidels een jaar geleden dat Ingmar Jahn en Wouter de Vries, die sinds 1998 samen in de band Pourquoi Me Reveiller zitten, Dying Giraffe Recordings (DGR) oprichtten. Rene van Lien, onder andere zanger van Feverdream, werd kort na de oprichting erbij gevraagd. Geïnspireerd door internetlabels als Magnatunes verdiepte het drietal zich in de mogelijkheden van Creative Commons licensies om muziek aan de man te brengen die bij de grote platenmaatschappijen geen kans krijgt. Het eerste wapenfeit van DGR is de cd Hello Baby van de Italiaanse band the Spins. Ingmar, de manager van DGR, vertelt hierover: "Zij zijn al wat ouder, en brachten een hoop contacten met zich mee. Het Engelse label Native Records bood aan de fysieke distributie van onze cd's op zich te nemen". Door via internet meer samenwerkingsverbanden te zoeken, hoopt DGR een podium te kunnen bieden aan muzikanten uit de hele wereld. Momenteel is de site al in 26 landen online. Een jaar op weg heeft DGR al 18 artiesten onder contract. Wouter, als solo-ariest Muf ook op DGR vertegenwoordigd, en belast met Technology en A&R : "DGR is opgericht met de gedachte dat veel muziek niet aan bod komt bij grote platenmaatschappijen. De selectie die zij maken wordt op basis van commercialiteit gemaakt, waardoor heel veel mooie muziek niet gehoord wordt. Je zult altijd houden dat er artiesten als Britney Spears en Marco Borsato door platenmaatschappijen ontwikkeld worden, als produkt voor de massa. Dat vinden wij verder prima, dat moet iedereen verder zelf weten." De muzikanten die met DGR in zee gaan, blijven in principe onafhankelijk. Ze kunnen muziek laten horen en cd's verkopen via de site van DGR. Uniek is de mogelijkheid om via een donatie-button direct geld over te maken naar de band, om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van muziek. Rene, bij DGR verantwoordelijk voor PR en A&R, legt uit: "Wij zijn het platenlabel voor de echte Do It Yourselfer. We geven geen geld om cds te laten maken, dat moet je zelf doen. Wel bieden we een distributieplatform voor je muziek, een community waar heel veel mensen naar toe komen en niet zozeer een label in de traditionele zin". De basis van een contract bij DGR is de manier waarop de rechten op de muziek vastgelegd worden. In Nederland worden die rechten door Buma/Stemra beheerd. Zij zorgen ervoor dat artiesten royalties uitbetaald krijgen voor het draaien van hun nummers, op de radio, op internet en tv. Wouter: "In principe proberen organisaties als Buma Stemra je rechten te beschermen, maar met de komst van internet zijn ze niet goed meegegaan. Er is nu een discussie aan de gang die er ook al in de tijd van cassettebandjes is geweest. Het illegale verspreiden van muziek gebeurt toch wel, en de financiele schade blijkt niet aantoonbaar". Wat DGR juist anders doet dan de meeste labels, is het gratis beschikbaar stellen van alle muziek. Je mag het gratis downloaden en met programma's als Kazaa verspreiden. Dit kunnen zij alleen legaal aanbieden door gebruik te maken van Creative Commons-licensies. Ook is het percentage wat de muzikant aan de verkoop van zijn muziek overhoudt veel hoger dan bij de meeste labels. Wouter: "Creative Commons is ontstaan in de softwarewereld, met het idee dat source-codes van programma's uitgewisseld kunnen worden, met toestemming om die weer te bewerken. Mits dit met vermelding van credits gebeurd". Dit systeem bleek ook voor het vrijer uitwisselen van muziek heel nuttig. De gedachte achter Creative commons is: kopiëren mag, zolang je er geen geld mee verdiend. Je wordt als muzikant dus nog steeds beschermd tegen misbruik van je muziek. Rene: "De bedoeling hierachter is dat de muziek zelf als promotie gebruikt kan worden. Het gaat niet over veel geld verdienen, het idee is dat de muziek gehoord kan worden". Ingmar legt uit: "De meeste muzikanten vinden het juist niet erg om gedownload te worden, ze zien het eerder als een blijk van waardering". Daar weet hij zelf alles van. Zijn eigen band Pourquoi Me Reveiller wist een aantal van 12.000 downloads te halen, terwijl ze nauwelijks op de radio te horen zijn. "We willen de drempel vooral laag houden" zegt Ingmar over de toelatingseisen van DGR. "Elke muzikant met drie nummers kan in principe al meedoen". Bands worden aangespoord om vooral actief hun muziek te blijven promoten. Ingmar: "Als een band succes heeft, hebben alle andere bands daar weer baat bij". Naast het promoten en verkopen van muziek, geeft DGR muzikanten praktische begeleiding bij opnames en het boeken van optredens, en de site dient tevens als ontmoetingsplek waar muzikanten van over de hele wereld ervaringen uitwisselen. Ook wordt gewerkt aan een virtuele jamruimte, een plek op de site waar muzikanten Cubase-bestanden met elkaar uit kunnen wisselen. Rene: "Door samenwerking met andere Creative Commons-labels hopen we ons netwerk verder uit te breiden. We zijn op het moment in gesprek met Simuze, die ook een website met CC-gelicenceerde muziek hebben. Gedacht wordt aan het samenbrengen van zoveel mogelijk muziek om bijvoorbeeld een internetradiostation te kunnen beginnen". Ingmar: "We hopen met zoveel mogelijk CreativeCommons-aanbieders een koepel te vormen, om tegengas te bieden aan de huidige situatie".