Vrijdag 12 november: een donkere, regenachtige herfstdag. Echt zo’n dag om lekker thuis te blijven. Misschien was dat het, misschien was het de concurrentie met festivals als London Calling en Crossing Border hetzelfde weekend. Maar waarschijnlijk was de onbekendheid van de bands die avond de reden dat er slechts zo’n 25 mensen kwamen opdagen in Nighttown Theater. Aan de prijs kan het niet gelegen hebben: 7 euro entree of nog goedkoper via een speciaal passe-partout. Club Mozaïque organiseerde onder de naam Groeibriljanten in november een aantal concerten van onbekende, talentvolle nieuwkomers. Dit was er één van de vijf, met Maskesmachine uit België en Art Brut uit Engeland. Maskesmachine komt uit Antwerpen. Schattige meisjes met felgekleurde donzen rokjes en een jongen (‘gast’) in een maagdelijk wit matrozenpak, mini-instrumenten zoals ukelele, trommel en viool en een contrabas voor het contrast. Qua uiterlijk en vreemde instrumenten passen ze bij de stroom van interessante Belgische artiesten die we al kennen uit de scene rond dEUS en Zita Swoon. Aan de andere kant gaan de gedachten ook meteen uit naar K3: leuke meisjes uit België, roze sokken en pompoenen, et voilà de link is gelegd. Ze zeggen het zelf op hun site: maskes met paskes zijn het. Meisjes met dansjes dus, en liedjes. Maar niet zoals K3, gelukkig. Nee, dit is voor volwassenen. Ze zingen de longen uit hun lijf en spelen de vingers zowat kapot. Cabaretesk, het komt een beetje studentikoos over maar wordt nergens flauw. Hun liedjes worden ingeluid met grappige conversaties en hebben grappige onderwerpen. Rappen, schreeuwen, meerstemmig zingen, hijgen, zuchten, alles komt voorbij. Over een stinkfabriek, douchen, en een Plaktang, wat meteen de titel is van hun mini-cd. De Vlaamse teksten zijn niet altijd even goed te verstaan, maar ook zonder de inhoud is er genoeg te beleven aan de vorm. Bijna surrealistisch is het om ze als ware het een kerkdienst te zien zingen ‘verspreid u over de ruimte’ in zo’n bijna lege zaal. Prachtig is een liefdesliedje waarin ze zingen ‘schoon, zo schoon, ongelooflijk schoon’ en troostend is één van de laatste nummers waarin ze ons verzekeren dat alles goed komt, altijd. Een vrolijke band. Ze klinken wat vreemd en hebben aparte liedjes, maar het is weer eens iets anders: fris. Zo kleurig als Maskesmachine is, zo grijs en zwart/wit is Art Brut. Maar dat hoort wel bij een Engelse punkband met een naam die zowel een kunststroming is als ‘outsider art’ betekent; kunst, muziek in dit geval, van de verdrukten, de werklozen, de ‘mislukten’. Mislukt zijn ze geenszins. Nog voordat ze optraden stonden ze in de zaal al enthousiast mee te zingen met Sonic Reducer van de Dead Boys, wat een goed voorteken is. Toen de band begon te spelen moest de zanger nog komen aanlopen. Dat past wel bij deze beweeglijke band die voor het eerst in Nederland optrad. De drummer zat niet, maar stond achter zijn drumstel en voor één van de gitaristen en de zanger was de hele zaal het podium. Al zingend trok hij zijn schoenen uit en begon te lopen door het theater, op zijn sokken. Elk nummer werd met zo’n typisch Brits accent ingeleid “this next song is about...”. En als je dan even achterom had gekeken waar de zanger was, stond ineens de gitarist vlak voor je neus te spelen. Ook deze band heeft weer originele onderwerpen. De eerste single Formed a Band is een ware ode aan het spelen in een band. In sommige recensies benoemt men dit als sarcasme, maar dat is nog maar de vraag. De teksten zijn niet zo oppervlakkig als ze op het eerste gehoor lijken en een nadere bestudering waard. En of het punk is? In Formed A Band zit de uitleg “It’s not even rock’n’roll; it’s talking to the kids”. Het muzikale hart zit op de juiste plaats bij deze band en in welk hokje je ze dan plaatst maakt dan eigenlijk niet zoveel meer uit. Modern Art, de tweede single, werd ook gespeeld. Een album is er nog niet maar daar wordt aan gewerkt. Maskesmachine en Art Brut waren de 7 euro meer dan waard. Beide buitenlandse bands speelden voor het eerst in Rotterdam, hadden originele nummers, volop spelplezier en werken nog aan hun eerste album. Wordt ongetwijfeld vervolgd.