Tricklebolt doet niet aan klein Tricklebolt doet niet aan klein

De band ramt na het eerste nummer meteen lekker door met het nummer ‘Backbite’, maar waar de nummers op het album slechts zo’n 3 minuutjes duren, maakt de band deze avond veel ruimte voor extra lange gitaarsolo’s en muzikale tussenstukken. Je zou bijna denken dat ze deze nummers al jaren spelen, ze kennen hun nieuwe nummers als hun broekzak en zijn niet bang daarmee te experimenteren.

Er is geen twijfel over mogelijk dat Tricklebolt had misstaan in de kleine zaal. Het volume, het licht en de dynamiek van de bandleden zelf, schreeuwen om een groter publiek. Al had frontman Bastian Pen daar nog wat twijfels over: "Godverdikkie, ik had nachtmerries of jullie wel zouden komen! Jullie zijn er, dankjewel!"

Na de harde binnenkomer mogen we even bijkomen met het nummer ‘Sunday’, wat een heerlijke blues sound over zich heen heeft. De drie langharige gitaristen met hun wijde pijpen en bloesjes, laten je ongetwijfeld denken dat je in de jaren ’70 beland bent. Het publiek bestaat dan ook uit oude rockers die hun jeugd herleven en jonge rockers die met Tricklebolt nog een glimp van die prachtige muziekjaren kunnen meepakken.

Toch lijkt het publiek langzaam in te kakken. Op uitzondering van een aantal mannen die voor het podium een moshpit proberen te starten, staat het publiek er stilletjes bij met hier en daar een knikkend hoofdje. Hard, harder, hardst, dat was duidelijk, maar doordat ieder nummer het dak eraf knalt, valt variatie weg. Waar het op het album zelf ingetogen gespeeld wordt, is zelfs hier het rustige nummer ‘I’ve Seen Skies pt. 1’ hard. Dit getuigt van een hoop energie, wat Tricklebolt waardig maakt aan grote podia, maar hierdoor verslapt de spanningsboog van het publiek.

Ondanks het gebrek aan variatie in spel, maakt Tricklebolt er een show van. Tijdens het vrolijke nummer ‘Atlantis’ komt zelfs Dion Legebeke van Overijsselse rockcollega’s the Damned Few langs om een paar noten mee te zingen! Ook wanneer de band in de toegift nog even 'Paranoid' van Black Sabbath speelt, gaat de zaal los.

Straight into the blue, het tweede album van Tricklebolt is harde seventies rock gespeeld door te laat geboren rockers die zichtbaar al hun energie in hun nummers gooien. Er staan nog vijf optredens gepland door heel Nederland in maart en april. Wat ons betreft zijn ze dan precies op tijd klaar om op grotere podia te kunnen knallen tijdens het festivalseizoen!