Savannah opent de avond. De 18-lentes-jonge muzikante speelt rustige luisterliedjes waarin ze een persoonlijke boodschap verwerkt. Met teksten over het belang van liefde en verbondenheid maakt Savannah duidelijk dat ze een harmonieuze wereld belangrijk vindt. Op muzikaal gebied onderstreept ze deze visie: Savannahs stem is aangenaam warm en ze weet haar liedjes te verpakken met een vleugje compassie. Helaas verliest de persoonlijke boodschap door deze aardigheid ook een deel van zijn kracht. Met wat meer pit en een betere Engelse uitspraak zou haar performance meer impact hebben. 

Sascha Elisah neemt het estafettestokje over. Na haar middelbare schooltijd heeft Elisah een jaar in Amerika gewoond om haar muzikaliteit verder te ontwikkelen. Deze reis bracht haar duidelijk inspiratie: Elisahs set neemt je mee in een op momenten bijna emotionele trip door de States. Ze laat merken dat het leven in een land ver van huis niet altijd rozengeur en maneschijn is. In de nummers over heimwee uit ze zich hierover het mooist. Met perfect Engels laat ze zich heel oprecht uit over het missen van haar ouwelui. Een minpuntje aan de set is het gebrek aan focus. De themathiek gaat op den duur van strandhangen naar zomerliefdes. Als toeschouwer weet je op het eind niet direct waar het optreden van Elisah nu echt om gaat.

Brouwerij Martinus is behoorlijk vol als A Fugitive van start gaat. Dit nieuwe project van Rosan Rozema (voorheen frontvrouw van The Future's Dust) windt er geen doekjes om: hier krijgen wij meer te zien dan een vrouw met een gitaar. Het podium is helemaal volgestouwd met synthesizers, effectapparatuur en drumcomputers. De drumtracks zijn gesampled, maar voor de rest speelt Rozema haar muziek vanavond live. Ze creëert zo inventieve composities waarin veel leuke thema’s te horen zijn. Het vele geklik en geschakel in de effecten haalt alleen behoorlijk wat vaart uit het optreden. De aandacht van het publiek lijkt door het effectengestoei van Rozema ook aardig te verslappen. Dat is jammer, want het excentrieke A Fugitive lijkt op muzikaal gebied veel in petto te hebben.

Kira Dekker sluit de avond af. Het publiek lijkt alleen andere interesses te hebben, want de brouwerij is intussen wat leeggelopen. Na het mysterieuze A Fugitive is Kira misschien al wat te bekend om de spanningsboog van de avond intact te houden. De vertrekkers krijgen vanavond ongelijk: Kira’s muziek is erg verfrissend, wat mede komt door haar goede gevoel voor melodie. Haar deelname aan diverse talentenjachten en televisieshows hebben Dekker geen windeieren gelegd: de composities blijven boeien en zitten vol met melodische verrassingen. Kira meent een singer-songwriter zonder zwaar leven te zijn, maar in haar teksten en praatjes lijken toch wat persoonlijke sores te zitten. Dekker is hier zelf luchtig over, maar juist op dit punt valt winst te pakken. Sascha Elisah liet namelijk eerder op de avond al horen hoe goed het uit kan pakken om te spelen vanuit het hart.