Het lijkt aanvankelijk rustig te blijven in Het Pakhuis, maar als de mannen van Dramali opkomen, staat de tent als bij toverslag propvol. Geheel terecht blijkt, want het viertal weet er van begin tot eind een feest van te maken. Zanger Dra Diarra springt niet alleen direct in het oog door zijn opvallende Afrikaanse kledij, maar vooral ook door het eigenaardige instrument dat hij bespeelt. Nader onderzoek leert dat het hier een zogenaamde Ngoni betreft, een West-Afrikaans snaarinstrument dat een harpachtig geluid voortbrengt. Weer wat geleerd. Hoe dan ook, Diarra bespeelt het net zo goed als dat hij het publiek bespeelt, en dat wil wat zeggen.
#ESNS17 Alle heupen los in Het Pakhuis
Dramali en Marble Heart maken er een dansbaar avondje van
Voor arme sloebers danwel liefhebbers van muziek uit de regio is er ook dit jaar het gratis festival Grunnsonic. Het Pakhuis doet weer vrolijk mee en heeft een opvallende naam op het affiche met het Malinees-Groningse collectief Dramali. Deze band brengt naar eigen zeggen “een swingende jazz afro-beat” waarbij het zich laat voorstaan op de interactie met het publiek. Weer eens wat anders dan het zoveelste gitaarbandje dus. Wie daar echter wel op had gerekend mag toch opgelucht ademhalen; met Marble Heart staat er ook een prima act uit deze categorie op het programma.
Dra toont zich in Het Pakhuis een fantastische frontman. Zwetend zingt en brult hij in de microfoon, de vingers dansend over de snaren van zijn Ngoni. En iedereen doet met hem mee. De voetjes gaan meteen van de vloer en dalen slechts aan het eind van de show weer neer. Diarra zelf danst het hardst van iedereen. De meest onverstaanbare teksten weet hij moeiteloos tot meezingers te verheffen. Een knap stukje gitaarspel kan er in het midden van het optreden ook nog af, al vervult gitarist Albert van Holthoon die rol ook met verve. De ritmesectie mogen we trouwens ook niet vergeten: bassist Benson Enowben Itoe en drummer Claude Ciza spelen hier echt de pannen van het dak. Vloeiende beats en knallende solo’s vliegen het publiek om de oren en de bandleden genieten er zichtbaar van. Echt, als deze band ergens speelt, zorg dan dat je erbij bent, want dit was een uurtje puur plezier. Wie hier niet vrolijk wordt, kan misschien ook beter meteen maar achter de geraniums plaatsnemen.
Zie zo’n feest maar eens op te volgen, zullen misschien ook de heren van Marble Heart gedacht hebben. Na Dramali voelt elk optreden aanvankelijk aan als een begrafenis, maar het viertal speelt helemaal niet onverdienstelijk. Zoals zanger Bram Vink het zelf verwoordt, moeten de jongens er ‘even inkomen’, maar na een paar nummertjes hebben ze de smaak te pakken. De gitaarriffs zijn van de categorie lekker stevig en de nummers klinken fris en origineel. Hierbij mag ook gezegd worden dat het geluid in Het Pakhuis vanavond uitstekend is. Dit wil nog wel eens een probleem zijn bij shows in kleine ruimtes als deze, dus complimenten daarvoor.
Wie ook een compliment verdient, is leadgitarist Chiron Schut, die best wel een heel lekker potje staat te spelen. Wanneer hij zijn slide erbij pakt, klinkt het allemaal nog toffer en lijkt hij de versterkers wel aan flarden te scheuren. Alleraardigst optreden van Marble Heart dus, met als smetje op het blazoen het moment dat Vink de boel afkapt om even opnieuw aan een nummer te beginnen. Beetje raar, kun je beter niet doen. Ook het wat rustigere deel van de show komt niet helemaal uit de verf, maar dat zegt misschien meer over de kwaliteiten van de band wanneer de volumeknop helemaal open gaat.