Aan de band Sven Hammond was het de taak om op het vrij imposante podium op de Grote Markt de zaterdagavond van Swingin' Groningen te openen. Sven Hammond speelt van alles, maar toch vooral soul. Spil van de band is natuurlijk Sven Figee met z'n Hammond-orgel. De show komt echter van Ivan Peroti, die als een volleerd entertainer het publiek mee probeert te krijgen. Dat lukt half, als een stel mensen het podium op wordt gehesen en daarvan tenminste één volledig opgaat in de dansjes (“Floortje, ik vind je dope man!”). Aan de andere kant denk je, ga nou maar gewoon muziek maken en dan klap ik wel mee als ik daar zin in heb. Want de muziek is het zeker waard; dansbare en aanstekelijke soul.
Swingin' Groningen: Hammond-orgeltjes en funky jazz
“Let's yezz up the city!”
“Groningen, wat zijn jullie verlegen!” Aan het woord is Ivan Peroti, zanger van Sven Hammond. Misschien ligt het aan het feit dat het weer zaterdag niet zo geweldig is als de dag ervoor of dat het nog wat vroeg op de avond is, maar de sfeer moet er inderdaad nog een beetje in komen. “Let's yezz up the city!” stond er op de posters van het festival en gelukkig lukt dat gaandeweg de avond steeds beter.
Onderweg naar Mr. Wallace kan ondergetekende nog net de laatste paar nummers van het Amsterdamse Sinas meepakken, wellicht de beste paar nummers van de avond. Goede, intense funk met de focus op ijzersterke ritmes uit alle windstreken. Meer van zulks bij Mr. Wallace, dat op het Zuiderdiep een thuiswedstrijd speelt. De ska van Mr. Wallace betekent springen. Tenminste, voor de eerste paar rijen van het publiek, want de rest lijkt vooral naar het festival te komen om met iemand af te spreken en bij te praten. Die ontspannen, enigszins afzijdige houding typeert de bezoeker van vanavond, wat het stereotype van jazz als achtergrondmuziek versterkt. Ten onrechte, want elke band vanavond verdient de volle aandacht.
Zo ook Tollak Ollestad, die met zijn band op het Poeleplein speelt. Tollak, oorspronkelijk van Amerikaanse afkomst maar nu al een aantal jaren woonachtig in Groningen, maakt vooral indruk met zijn mondharmonicaspel. Een instrument dat je niet meteen verwacht bij jazz of soul, maar het klinkt erg goed. De muziek neemt een heel andere wending als de gitarist ook gaat zingen. Een loepzuivere stem, maar zo zoet dat het de pit er wat uithaalt. Nog later op de avond wordt het steeds maar gezelliger en drukker. Overal waar je loopt, hoor je de warme basklanken of een schetterende saxofoon door de straten galmen. Dit zijn de soort festivals waardoor je altijd naar de zomer verlangt.