Zo, Guild of Stags is binnen. Zelfs een elektriciteitsprobleem van 5 minuten was geen probleem?!
Michael: “Ja, de 5 minuten zonder elektriciteit was wel vervelend. Maar we hebben er het beste van gemaakt. Verder was het een goed optreden, denk ik.”
Bram: “Ik had gehoopt dat de stroom wat sneller terug kwam, maar dat was helaas niet het geval. Daarom moesten we een nummer overslaan. We baalden daar erg van omdat we gezien tijd en logistieke problemen nog niet veel optredens met elkaar kunnen plannen. Als we dan eenmaal een optreden hebben, dan besteden we daar erg veel tijd en voorbereiding aan.”

De gastoptredens van Tim (van Delft, de Staat), Xavier (Teerling, Suit and Tie Johns) en Kees (Lewiszong, Navarone) pakten in ieder geval goed uit.
Bram: “Het nummer They Call It Love heeft een flink arrangement. En we wilden het erg graag live spelen.”
Michael: “Het is moeilijk om het live exact te spelen zoals op de plaat. Maar het voelde echt geweldig om het op deze manier te kunnen brengen. Het was wel raar om ineens een andere drummer te hebben, die van ons is soms een beetje lui (hij knipoogt naar Bram). Want tijdens het nummer keek ik naar rechts en zag ik Joost (van Haaren, bassist) ineens zingen naast JP (Hoekstra, gitarist).”
Bram: “Het is op zich wel leuk om soms afstand te nemen en iemand anders mijn gedeelte te zien spelen.”

En Michael, hoe is het nu om met drie van die Nederlandse mafkezen op een podium te staan?
Michael: “Ik heb niet echt een keuze of wel?! Het is briljant, maar ook wel lastig soms. Deze mannen hebben al twaalf jaar professionele ervaring (de andere drie leden zijn ex-Krezip) en dat kan je echt merken. En voor mij, om dan zo maar aan te sluiten en mee te gaan in het niveau is een flinke leer-curve. Ik denk niet dat ik al op hun niveau ben. Ik weet dat ik kan verbeteren en steek daar ook veel tijd en moeite in door bijvoorbeeld extra zanglessen te nemen.”

Hoe zijn jullie eigenlijk bij elkaar gekomen dan?
Michael: “Hoe lang heb je?”
Bram: “We hadden een jamsessie op het strand van Bloemendaal en Michael was daar met Nederlandse vrienden van hem. We wilden een nummer van Led Zeppelin spelen en er was een meisje dat graag mee wilde zingen. Toen zij eenmaal naar het podium liep, duwde Michael haar soort van omver.”
Michael: “Nee nee, ik gaf haar een flinke elleboog in het gezicht.”
Bram: “Ja en hij was van ‘ik ga dit nummer zingen’. En toen we eenmaal dat nummer samen hadden gespeeld, waren wij erg nieuwsgierig naar hem.”
Michael: “Ja, daarna hebben we van dat meisje niks meer gehoord. Zou ze wellicht overleden zijn?”

Dan zullen jullie vast wel op haar begrafenis gespeeld hebben toch?
Michael: “Haha, nee dat niet, het is dan toch al gebeurd. Maar uiteindelijk duurde het Led Zeppelinnummer zes of zeven minuten. Eigenlijk is het een beetje goedkoop om te zeggen, maar er was echt meteen een connectie.“
Bram: “Joost, JP en ik zijn al zo lang bij elkaar en echt goede vrienden geworden. Het is dan wel erg speciaal om iemand als Michael tegen te komen. Op onze leeftijd maak je nu eenmaal niet snel echte nieuwe vrienden meer, of dat het echt close is. En dat Michael dan zo goed binnen onze vriendschap valt, is fantastisch. We klikten echt op persoonlijk gebied met elkaar.”
Michael: “Eigenlijk ben ik meer op één lijn met hen op vriendschappelijk gebied dan op muzikaal niveau. Zij zijn echt goede vrienden, dus ik denk dat het voor hen misschien best raar was op een bepaalde manier.”

Wellicht is dat een goede vraag voor Bram?
Bram: “Krezip stopte als band en we gingen uit elkaar. We hadden eigenlijk niet gepland om bij elkaar te komen of weer een band te starten. Als er zich dan een moment voordoet zoals toen in Bloemendaal, dan moet het zo zijn dat er zoiets als dit gebeurd. Het voelde goed.”

Jullie lijken ontzettend veel plezier te hebben met elkaar. Wat is het gekste dat jullie tot nog toe hebben meegemaakt?
Michael: “Ik denk ons optreden op Zwarte Cross. In het begin zouden de drie jongens naar Londen komen voor wat optredens. Maar de voorzieningen en faciliteiten zijn daar niet geweldig als je nog niet bekend bent. Dus toen ben ik zelf naar Nederland afgereisd voor wat shows. En praktisch een maand later stonden we met de band op de Zwarte Cross. Ineens zo’n verschrikkelijk groot festival, dat was immens. Vanaf toen ging het echt hard. We speelden het voorprogramma van Within Temptation in Paradiso, dat was echt ongelooflijk. Zo’n eer om op dat podium te mogen staan.”
Bram: “Ja, dat waren ineens zes shows in een week. Dat is echt goed voor je als band. Je leert elkaar meteen goed kennen en raakt al een beetje gewend aan het doen van een optreden met elkaar. Ik ben ook blij dat we de komende tijd een aantal festivals op een rij hebben zoals het Ploegfestival in Bergeijk en daarna Zwarte Cross. Daarnaast zijn we bezig om een clubtour te plannen in december. Hopelijk kunnen we daarna iets doen als EuroSonic/Noorderslag.”

Waar is Guild of Stags in 2015?
Michael tegen Bram: “Hier zittend samen met jou op een grote hoop goud! En jij (hij wijst mij, de interviewer, aan) moet er ook bij zijn dan.”
Bram (lachend): “Maar zonder gekkigheid, wellicht ongeveer hetzelfde als nu, maar ik heb ontzettend veel vertrouwen in de band. We willen graag muziek blijven maken en groeien als band.”
Michael: “Ja en hopelijk kunnen we dan ook meer en meer optredens doen. Daar kijk ik erg naar uit.”