Op een heuvel in het Valkhofpark met prachtig uitzicht over de Waal ligt de kleine Valkhofkapel. Door de betraliede ramen valt warm herfstlicht naar binnen, dat de kale stenen in de kapel doen opleven. Een paar wandelaars lopen vertwijfeld door de poorten naar binnen. Hun nieuwsgierigheid wordt beloond: voor het eerst zijn de Kapelsessies namelijk voor een klein publiek toegankelijk. Met sessies van drie nummers die ze al jaren spelen of juist drie gloednieuwe nummers spelen Poprondebands zich in de kijker op deze bijzondere locatie. Het publiek staat muisstil te genieten tijdens de opnames. Doordat je elke kuch zou kunnen horen bij de opnames verloopt de interactie tussen het publiek en de bands wel wat stroef. Als de sessie voorbij is, worden de poorten geopend voor de volgende geluksvogels.
Eindfeest Popronde in Nijmegen: een sfeerverslag
De muziek komt je over de glibberige herfstbladeren al tegemoet
Na elf weken reizen door het hele land keerde zondag 18 november de Popronde terug in Nijmegen, waar het reizend festival begin september ook gestart is. In plaats van de stad te doorkruisen, is het festival voor het eindfeest neergestreken in de Lindenberg. In dit huis van de kunsten waren maar liefst 44 artiesten te bewonderen op vijf verschillende podia. Ook zijn er maar liefst zes akoestische Kapelsessies opgenomen in de nabijgelegen Sint-Nicolaaskapel, ofwel Valkhofkapel.
Als je vervolgens voorzichtig je weg omlaag vervolgt over de glibberige herfstbladeren naar de Lindenberg, komt de muziek je al tegemoet. Bij binnenkomst sta je gelijk tussen het publiek van het Foyerpodium. Dit podium fungeert de hele dag als soort ontmoetingsplek en doorloop. Hier praten bezoekers na over wat ze zojuist hebben gezien, staan ze te overleggen wat ze willen gaan zien, nemen ze een drankje of blijven even luisteren terwijl ze zich van zaal naar zaal begeven. Aan de bands dus de opgave dit dynamische publiek aan zich te binden.
Bij de garderobe word je welkom geheten door vriendelijke garderobejuffrouwen en Poprondevrijwilligers. Je kan er een scala aan Poprondeproducten kopen: van oordopjes tot T-shirts maar vergeet vooral ook niet de cd-box ter ere van dit tienjarig jubileum. Hier wordt ook de trend gezet om Poprondestickers op je kleding te plakken.
Met de folder in de hand verken je vervolgens het gebouw: trappen op, gangen door, hoek om, trap af, deur door... Steeds op zoek naar muzikaal moois. De bezoeker kan zo bijna eindeloos dolen door de kleurrijke gangen van de Lindenberg om vervolgens verrast te belanden bij één van de vele podia. Van de laaggelegen Valkhofzaal met opvallende decoraties op de muren tot Lokaal 16. De naam zegt het al: je waant je hier bijna een indringer die op een druilerige zondagmiddag per ongeluk het zolderlokaaltje binnenstruint en hier een artiest betrapt die rustig zit te spelen. Maar de singer-songwriters en artiesten die hier optreden heten je van harte welkom om plaats te nemen en mee te gaan in hun muziek.
Bij de Karolingenzaal en Steigerzaal kunnen de toeschouwers op theaterbanken plaats nemen. Zo kan je je helemaal onderdompelen in de muziek. Dit geeft wel een probleem met heel dynamische bands die doorgaans inzetten op veel publieksinteractie. Het blijkt voor hen lastig hun energie over te brengen op de zaal. Ook is het drinkverbod bij deze podia niet altijd even praktisch. Maar niet getreurd: dan loop je met je drankje in de hand door naar de volgende zaal, want met het bomvolle programma valt er altijd wat te zien!
Niet elke show wordt op deze zondag evengoed bezocht. De bezoekers kiezen hun favorieten of juist de bands die ze hebben moeten missen bij een 'reguliere' editie. Dat publiek is overigens een bont geheel. Bandleden, journalisten, Popronde-organisatoren maar ook vrijwilligers en coördinatoren uit andere Poprondesteden mengen zich tussen de dagbezoekers en Nijmeegse muziekliefhebbers.
Het festival blijkt ook kindvriendelijk. ‘s Middags zie je overal jonge gezinnen die er een mooi zondagmiddaguitje van maken. Kinderen klauteren over kleurrijke poefen en rennen van trappen die heel handig met tapijt zijn bekleed. Maar ook bij de afsluiter van de avond staat nog een vader met zijn jonge pubers vooraan. Iets wat ook bij de band, John Coffey, niet onopgemerkt blijft. De gitarist hangt na het slotakkoord zijn gitaar om de nek van de jongen.
Kortom, de keuze om er een groot, compact festival van te maken pakt goed uit. De bands, coördinatoren, vrijwilligers en bezoekers kunnen terugblikken op een geslaagde editie. Veel van de honderd bands die mee op reis gingen, zijn nu goed op dreef door hun intensieve tour. Dus daar horen we zeker meer van in de nabije toekomst! Houd ze in de gaten en tot ziens bij de Popronde 2013!