Na het eerste deel begin dit jaar en het tweede deel met live-registraties van de Paasconcerten zijn we toegekomen aan deel 3 van  MP3VOOR12/Arnhem-Nijmegen. Met wederom12 van de beste ongetekende bands uit de regio! Van hiphop tot americana en van rock tot electro: deze compilatie biedt een brede dwarsdoorsnede van wat er op lokaal niveau speelt. De volledige compilatie is hier te downloaden

1. Autorace – Pretty Azure Dreams of a Flower Disease
Arnhem komt er dit keer kwantitatief gezien wat karig vanaf. Gelukkig zit het met de kwaliteit wel meer dan goed, wat wordt onderstreept door Pretty Azure Dreams of a Flower Disease van Autorace. Het is een kort, noisy nummer dat een perfect beeld geeft van hun eerder dit jaar uitgekomen debuut: bizarre teksten, veel fuzz en gerammel, zangnoten die steeds net niet gehaald worden, en dit alles in amper twee minuten. Wellicht niet iets waar iedereen mee uit de voeten kan, maar de doorgewinterde liefhebber van Pixies, (vroege) Pavement en Sonic Youth ten tijde van Dirty heeft weer iets om anno 2009 enthousiast van te worden.
 
Het nummer is afkomstig van het album Autorace en is te bestellen via de website of te verkrijgen via de betere platenzaak. 
 
2. Okieson – Trees
Vorig jaar maakte Okieson al de nodige indruk met debuutalbum Tomorrow’s Gone, dit jaar doet de band er nog maar eens een schepje bovenop voor de opvolger. Met Mark Nevers (producer van o.a. Lambchop en Calexico) achter de knoppen in een studio in Nashville: dichter bij de roots van de americana kun je haast niet komen. Als voorloper van de nieuwe plaat is er nu alvast het fraaie Trees. Dit nummer is naar Okieson-maatstaven behoorlijk uptempo, maar sluit ook prima aan bij de iets rauwere live-shows. Een veelbelovend voorschot op wat stiekem een heel mooi najaar kan worden voor deze Nijmegenaren.
 
3. Yesterday’s Men - Julia
Yesterday’s Men is een band die niet direct het achterste van de tong laat zien. De onbetwiste winnaars van Kaf en Koren 2009 weten theatrale, bombastische pianoballades te brengen met een avantgardistische kwinkslag, waardoor ze op papier bekende muzikale trucjes (denk Keane, The Divine Comedy) toch iets redelijk unieks en ongrijpbaars weten mee te geven. Julia, afkomstig van hun debuut Our Dreary Crafts, fungeert als een fraai sleutelnummer tijdens hun live-optredens, niet in het minst door het iconische keyboardriedeltje dat er als een rode draad doorheen loopt.
 
4. The Cohens – A Simple Plan
Drie jongemannen, een drumstel, een fout orgel en veel te veel suiker: het blijkt een succesvol recept te zijn voor één van de vreemdste bands uit de regio. Hun originele, tegelijk foeilelijke en verrassend dansbare bandgeluid heeft hen al de nodige prijzen opgeleverd (Roos van Nijmegen, Gesel van Gelderland), en op 29 augustus hopen ze bij de PopNL-finale in Paradiso hun duivelse aanstekelijkheid ook op een nationaal niveau los te laten. Dat The Cohens echter meer trucjes beheersen dan enkel ADHD-getinte springerigheid, bewijzen ze met A Simple Plan: een ingetogen, psychedelische slowburner die hun geluid van een prettige extra dimensie voorziet.
 
Het nummer is afkomstig van de ep The Cohens en is te bestellen via de website.
 
5. Partly Disposable – Rainbow in Hell
Het is niet altijd even makkelijk om zeven neuzen dezelfde kant op te krijgen in een band, zeker niet als ze allemaal het nodige in een klein kommetje met melk proberen te brokkelen. Maar als het eenmaal lukt om alle invloeden en individuele experimenteerdrift op één lijn te krijgen, dan kan daar toch iets heel moois uit voortvloeien. Zo is het eigenlijk ook met Partly Disposable: deels weemoedig rammelende jaren ’90 indie, deels door warme blazers ingegeven postrock. Alsof Yo La Tengo met We vs. Death, Three Mile Pilot en The Breeders aan het jammen slaat. Rainbow in Hell smaakt in elk geval alvast naar meer!
 
6. Do Not Run We Are Your Friends – Monkeyflight
Misschien was Do Not Run We Are Your Friends wel de grootste verrassing van de Roos van Nijmegen dit jaar. Met een complexe, haast mathematische precisie die het midden hield tussen Tool, The Secret Machines, Frank Zappa en The Gathering wisten ze eigenlijk onafgebroken naar een climax te bouwen die er weliswaar niet altijd kwam, maar daardoor des te krachtiger werd bij de daadwerkelijke explosies. Zo gaat er bijvoorbeeld van Monkeyflight ook een hele vreemde hypnotiserende energie uit, tegelijk tastbaar en ongrijpbaar. Een redelijk poppy nummer naar hun eigen maatstaven, en daarmee ook een prima introductie naar deze veelbelovende band.
 
7. Streetcarb – Stay
Hoe vaak is grunge ondertussen al niet gereanimeerd? Wij zijn de tel ondertussen kwijtgeraakt, maar Streetcarb zorgt er in elk geval voor dat zombie-Kurt dit keer met iets meer kleur op de wangen tot het land der levenden is teruggekeerd. Het Arnhemse drietal duikt zonder enige vorm van ironie in de alternatieve rock van de jaren ’90, en weet daar anno 2009 nog een verdomd fraai mopje muziek uit te persen ook. Case in point: Stay. Tegelijk een muzikaal rustpunt als mentaal zwaartepunt van hun meest recente ep (met verschillende relatiebreuken als niet geheel onbekend thema), met een haast apocalyptische onderhuidse spanning die Broken Social Scene wel zal waarderen.
 
8. Black Bottle Riot – Exit Spoiler
2009 is natuurlijk ook het jaar van Nijmegen Rock City, en Black Bottle Riot is één van de beste rockambassadeurs die Nijmegen zich momenteel kan wensen. Of het nu een intiem feestje in de NDRGRND betreft of een groots opgezette show op de Waalkade (of het nu giet of niet), hun stevige southern rock staat er overal en altijd. Op een officiële plaat moeten we nog even wachten, maar Exit Spoiler is alvast een prima visitekaartje die ons inner luchtgitaargod (of, zo je wil, de Guitar Hero®) weet aan te spreken. Niet voor niets ook straks te bewonderen op tig Nederlandse podia bij de Popronde.
 
9. The Sin Committee - Confess
Voor wie het allemaal nog niet stevig genoeg was op deze compilatie, zorgt The Sin Committee voor een prettige toevoeging. De Nijmeegse progressieve metalband heeft dit jaar nog maar eens een flinke stap vooruit gezet, en lijkt met hun ep Confess helemaal klaar te zijn voor het grotere werk. Grote voorbeelden als Opeth of System Of A Down zijn weliswaar nooit ver weg, maar de nummers van deze band zitten goed genoeg in elkaar om dat voornamelijk als een aanbeveling te zien. Het titelnummer zet wat dat betreft ook de toon: veel boeiende tempowisselingen, cleane zang afgewisseld met zware grunts en een sterke compositie die pas na meerdere draaibeurten haar geheimen prijsgeeft. Eén van de interessantere metalbands in de regio.
 
Het nummer is afkomstig van de ep Confess die volledig te downloaden is op de website. 
 
10. Captain Hell & the Sweet Monicas - Style
Over rock-‘n-roll gesproken: Captain Hell & the Sweet Monicas kunnen er ook wel wat van. Deze loot aan de Lomechanikboom staat vooral voor vuile punkrockmetalelectro van het soort waar Peaches en Elle Bandita ook een handje van hebben. Kitsch en pastiche worden in perfecte balans gehouden door de arrogante overtuigingskracht waarmee de trashy teksten gebracht worden. Denk aan de vieze oom van The Routines, het type dat ergens in LA van de rug van een graatmager catwalkmodel een lijntje coke snuift – maar eentje die wel weet hoe een ongegeneerd vet feestje gebouwd moet worden.
 
11. P$IX – Proef 't verschil (featuring Indisign, Overdoze, Ejis, Smeergeld, Hurdem, Hightower, Biggie Bigs, What The Fab)
Niet alleen de Nijmeegse rockscene is springlevend, maar ook de lokale hiphop staat tegenwoordig aardig stevig op de kaart. Stevig genoeg voor Stichting PAN om een hoop jonge mc’s en beatknutselaars de krachten te laten bundelen voor PROEF!, een project dat als springplank moet dienen voor hun creatieve brouwsels. Als voorloper van de binnenkort te verschijnen verzamelaar is er nu alvast Proef ’t verschil, een door veteraan P$IX geleide possetrack. Over een epische beat wordt de luisteraar voorgesteld aan een flinke rij met opkomende talenten, die ieder op hun eigen manier hun voorliefde voor de oudste stad van Nederland verwoorden. Een perfecte who’s who voor de ongeïnitieerde!
 
12. Ell’s Shine - Longfeld
Met zijn markante muts, volle baard, opvallende foute broek (oh god, die broek!) en bizarre, maar niet onprettige podiumpersoonlijkheid enerzijds, maar vooral ook zijn sfeervolle, minimalistische cryptoliedjes anderzijds is Boy Gol een prima toevoeging aan het singer-songwritersgilde. Blaudzun, Sigúr Ros en zelfs Arvo Pärt worden als invloeden versneden tot ingetogen sfeerstukken op piano, gitaar en viool, waarbij de teksten vooral door abstracte, absurdistische bespiegelingen worden ingegeven. Een officiële release laat nog even op zich wachten, maar Longfeld (een persoonlijk nummer over een geliefde in het ziekenhuis) is alvast een fraai voorproefje.