Op een grijze, bewolkte en rustige septemberzondag zit ik in de trein naar Arnhem voor een nog rustiger concert van de folky singer-songwriter Marten de Paepe. Uit het raam kijkend verdwijnen de laatste stuiptrekkingen van hoop op een kleine serie van mooie nazomerdagen. Ik vraag mij af of Marten de Paepe voor mij de herfst gaat inluiden. In Arnhem word ik begroet door een stevige windhoos. Marten van Paepe mag men tot het folkgenre tellen. Dat hij uit Nijmegen komt verklapt hij niet tijdens zijn optreden in het Arnhemse Kultuurhuis Bosch, de aanhoudende rivaliteit tussen Arnhem en Nijmegen negerend. Als ik folky singer-songwriter zeg, dan krijg je een idee van hoe Marten de Paepe klinkt en hoe dat eruit ziet. Hoofdzakelijk is Marten een jongen met een gitaar die intieme en melodieuze (f)luisterliedjes maakt. Zijn muziek straalt een kalme sfeer uit die het beste uit de verf komt in een donkere, kleine en intieme locatie. Jammer genoeg ligt het Kultuurhuis Bosch langs een drukke weg met een hoop verkeer, zelfs voor een zondagnamiddag. De ietwat teleurstellende sfeer van de locatie doet echter geen afbreuk aan de rust, simpliciteit en schoonheid van Marten's liedjes. Begeleid door basgitaar, xylofoon en harmonium krijgen de nummers een voller geluid, wat het luisterplezier verhoogt. Zelfs het kleine aantal aan enthousiaste bezoekers heeft iets aandoenlijks. Dit enthousiasme heeft zeker ook te maken met de humorvolle opmerkingen van de Paepe zelf ("Nee, mijn liedjes gaan niet allemaal over alcoholgebruik“). Het is niet alles koek en ei wat deze recensent u probeert te verkopen. Hoewel ik het bij tijd en wijle zeer waarderen kan, ben ik geen groot fan van folkmuziek. Muzikaal bezien zit er voor mij te weinig variatie in om het genre aantrekkelijk en spannend te maken. De sfeer die de folk uitstraalt is zeker van toegevoegde waarde, maar wat heb je daaraan als iedere man of vrouw met een zachte stem en een gitaar dezelfde soort muziek maakt? Tijdens het concert vraag ik mij dus af wat de toegevoegde waarde van Marten de Paepe is. De zanger komt zelf met een antwoord waar zelfs ik niet om heen kan: Marten brengt ook enkele Nederlandstalige folkliedjes ten gehore en dat gebeurt niet vaak in de hedendaagse Nederlandse muziekwereld. Hijzelf tracht de Nederlandstalige folkmuziek te reanimeren. Want waarom zou elke Nederlandse folkmuzikant in het Engels moeten zingen? Daar moet wel bij gezegd worden dat ook Marten de Paepe het fijn vindt om in het Engels te zingen. Maar toch, voor zijn Nederlandstalige liedjes krijgt Marten de Paepe van mij een pluim.