We begeven ons in hartje Londen in een door-en-door Britse punkerspub. Onze Nijmeegse vrienden van Zwerfhond zullen er hun (voor de Britten) onverstaanbare Nederlandstalige liedjes gaan vertolken. Dat belooft wat! Zwerfhond speelt op uitnodiging van The Penny Black Remedy, de Londense balkan/country/rockband waarin hun eerste ex-drummer nu speelt. The 12 Bar blijkt de vercommercialiseerde versie van De Onderbroek, het welgeliefde Nijmeegse krakerscafé, maar dan met een zeer professioneel tapsysteem. Even verderop speelt punklegende Sham 69, maar zes pond entree voor vijf muzikale acts laat het zaaltje vollopen. Het is nog maar de vraag of een Zwerfhond zich al blaffend – doch onbegrijpbaar – staande kan houden temidden van zoveel Britse keffers, of dat er met staart tussen de benen afgedropen moet worden, maar niks daarvan! Middels wat uitleg over de bizarre situatie heeft zanger Ivo Tak de sympathie van het publiek op zak. Na de eerste maten van een ronkende bluesrockriff knallen bas en drums erin en is het gejuich niet van de lucht. Menige glimlach tovert zich op de gezichten en er wordt vrolijk meegewiegd en zelfs in de maat geklapt. Dit houdt men nog even zo vol, geholpen door de catchy deuntjes en herkenbare stijlen die Zwerfhond nu eenmaal hanteert: lekker los, gewoon spelen en lol maken. Klaar. Maar niet voordat men een verplicht nummertje publieksparticipatie teweegbrengt: het repetitieve refreintje ‘Mooie gedachten worden mooie woorden / Mooie woorden worden mooie zinnen’ wordt na een paar keer uit volle borst meegezongen. Als afsluiter wordt dat nog eens dubbel en dwars overgedaan met de meekrijser “Flikker Op!”. waarna het inderdaad ook tijd is om de aftocht te blazen, het podium te ruimen, een pint te vatten en te proosten op de internationale taal der muziek.