Plastic Halo opent de zonnige avond in Doornroosje. De mannen uit Nijmegen, Groningen en Zwolle drongen onder meer door tot de halve finales van Kaf en Koren en doen aan 'gedegen rock'. Duidelijk een band die geregeld in het oefenhok zit en daar ook veel baat bij heeft gehad. Echt sprankelend is het echter niet. 'Dit nummer is ons zomerhitje, of tenminste, daarvoor was het bedoeld. Maar dat zal het wel nooit worden...' is daarbij een treffende aankondiging van een tracks die net niet wil beklijven. Zelf zie ik de band zoals het er nu voorstaat ook niet zo een-twee-drie hun zomerhit op TMF presenteren. Maar, als ze bezig blijven hun geluid te ontwikkelen, en de fijne kneepjes van de overtuigingskracht op het podium beheersen zit hier zeker nog meer in. Is het niet in zomerhitjes dan wel in een rockende langspeler. Op deze avond komt het geheel voor mij in ieder geval niet helemaal over. Daarbij sluit ik me ook aan bij het rijtje van mensen dat de zang - soms een soort van parlando - niet alles vindt. Ook het keyboard dat sjiek en ietwat Muse-iaans bespeeld wordt, klink niet zoals het zou moeten en gaat verloren in het geluid. Hoofdprogramma Scouting for Girls lijkt ook even nodig te hebben om in de show te komen. De band uit London is groot in hun thuisland, zodanig dat hun album daar helemaal aan de top van de hitlijsten heeft gestaan. Hun show van poppy indierock begint wat aftastend, maar het duurt niet lang voordat hun in-en-intens vrolijke muziek de veelal jonge meisjes, die op het concert af zijn gekomen, helemaal inpakt. De show laat niemand onberoerd en iedereen raakt vervuld van een zomerse vrolijkheid. En dat zonder perenijsjes, zonder heerlijke cocktail in je strandstoel onder een parasolletje maar in een halflege concertzaal waar het daglicht niet binnenkomt. Met name als de hitjes (in Engeland top10 hits) als 'Elvis ain't dead' aan bod komen is alle dagelijkse sores vergeten, zijn er enkel nog de onbezorgde keyboardklanken en de pakkende refreintjes die een feest van deze avond maken.