Vierdaagsefeesten 2008 - ‘Ik ben moar een eenvoudige boerelul’

Normaal is de ideale afsluiter van de zomerfeesten

Tekst: Eelco van Eldijk / Foto's: Hans Kreutzer, ,

Iedere recensent heeft zo zijn of haar jeugdzonden. De meesten lopen daar niet bepaald mee te koop. Ik ben als kind idolaat geweest van Normaal en steek dat niet onder stoelen of banken. Ik heb er voor moeten knokken en bedelen, maar het is gelukt; een recensie van Normaal op 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen!

Normaal is de ideale afsluiter van de zomerfeesten

Te weten dat het ‘normaal-iter’ altijd enorm druk is op de afsluitende vrijdag van de zomerfeesten op de Waalkade en dat de set van St. Paul op het Valkhof absoluut niet kan boeien, sta ik al vroeg bij het meest commerciële podium van de Nijmeegse Zomerfeesten klaar op komst van Normaal. Ik weet niet of dat zo’n slim plan is, want de pauze-act is werkelijk tenenkrommend. Bespeur ik in die kale entertainer niet de voormalig frontman van de destijds altijd gezellige feestband Bob Colour? Zo te zien kan het toch jammerlijk eindigen met een muzikale carrière… Die ellende is Bennie Jolink en zijn Normaal toch gelukkig (nagenoeg) bespaard gebleven. Al zijn ze bij lange na niet meer zo in vorm zoals in de jaren zeventig en de vroege jaren tachtig, toen Normaal nog het equivalent was voor ‘poepruig en rock-’n-roll’. Inmiddels zijn de op leeftijd geraakte heren (jeetje, wat een buik Bennie) een graag geziene gast op feesten en partijen. Vandaar dat Normaal vandaag ook de ideale act is om de grootste braderie van Nederland af te sluiten. Ook bij Normaal is ondertussen het commerciële gedachtegoed duidelijk ingetreden. Er staat geen band op de zomerfeesten die zo veel verschillende merchandise in de verkoop heeft als de ‘simpele’ boeren van Normaal. Van baby-suits tot strings tot natuurlijk een wagonlading verschillende opzienbarende shirts, waaronder ook één met Bennie Jolink afgebeeld als Ché. Het moet niet gekker worden daar in de Achterhoek. Welnu, misschien bent u ook nog nieuwsgierig naar het optreden zelf. Daarover kan ik relatief kort en bondig zijn. Vanaf opener ‘Ik bun moar een eenvoudige boerenlul (en doar schoam ik mien nie veur)’ tot aan het afsluitende ‘Hendrik Haverkamp’ geeft Normaal het grootste feest van de zomerfeesten. Met natuurlijk de daarbij behorende vaste publieksingrediënten zoals het elkaar met bier bekogelen en een pittige pogo voor het podium, maar ook het scanderen van de overbekende intelligente leus: “Boeruh, boeruh!!!’ Met andere woorden, het was alderbastend gezellig avondje ‘høken, brekken en angoan’. Zoals vermeld, Normaal is niet de band van vroeger, maar eigenlijk doet dat er niet zoveel toe. Spelen kunnen ze nog steeds heel aardig, alleen wat rustiger dan voorheen; ze worden ook een dagje ouder hè. En ook al zijn er nog maar twee van de originele leden in de gelederen, te weten Bennie Jolink en Wimken van Diene, het zestal waar de originele Normaal-leden inmiddels zo nu en dan mee optreden is muzikaal prima onderlegd en stelt zich geheel in dienst van oudgediende frontman Jolink. Normaal speelt een set met daarin afwisselend nieuw en oud materiaal. Het moge duidelijk zijn dat de oude(re) nummers van veel hogere kwaliteit zijn dan het latere werk (van pakweg na 1990). Ook het voltallig aanwezige publiek reageert ook vele malen beter op klassiekers als ‘De boer dat is de kerl’ en publiekfavoriet en mee-laller ‘Vrouw Haverkamp’. Natuurlijk komt ‘Oerend Hard’ op het einde van de reguliere set voorbij, hetgeen de veroorzaker is van een gemene keelpijn waardoor deze recensie al rochelend en piepend tot stand is gekomen. ‘Normaal’ verlaat (dit) het lichaam meestal binnen afzienbare tijd. Bij mij blijft het hangen, blijkbaar een leven lang.