Laurent Garnier vat techno-geschiedenis samen

Jarenlang wachten wordt beloond met een set vol klassiekers

Tekst: Ellen Webbink Foto's: Harriet van Gaal, Tekst: Ellen Webbink, ,

Al jaren stond de Franse technoproducer en dj Laurent Garnier op het verlanglijstje van de programmeurs van Doornroosjes. Vaker deden geruchten rond zijn komst de ronde, maar die bleken niet uit te komen. Vele andere grootheden hadden al wel de eer, maar Garnier was nog nooit op de zaterdag komen draaien. Dat het dan toch gelukt is, maar dan op de woensdagavond, mag de pret niet drukken. Planet Rose presenteert Laurent Garnier.

Jarenlang wachten wordt beloond met een set vol klassiekers

Het is even wennen, het idee om doordeweeks te tutten en op te blijven voor een avond uit. Maar dat gaat snel over zodra ik Roosje binnen ben. Dat ik niet de enige ben, blijkt uit de vele oude bekenden uit de Nijmeegse dans-scene. Iedereen heeft massaal vrij gevraagd om dit maar te mogen meemaken. Doornroosjes eigen Darko Esser opent de avond en dat doet hij goed. Hij begint rustig en het geluid staat zacht, maar naarmate de avond vordert, komen er een paar klassieke platen voorbij. De herkenning verhoogt de feestvreugde en doet verlangen naar meer. Helaas moeten we nog even wachten, want Garnier heeft problemen met zijn vlucht uit Milaan. Zou hij misschien toch niet komen? Aan andere dj’s geen gebrek in het publiek, dus komt Benny Rodrigues een paar platen leggen. De sfeer zit er goed in en er wordt veel gedanst. Gelukkig wordt ons wachten beloond. Even na twee uur begint Garnier met zijn set. Hij begint met rustige, sferische nummers. De oude acid house-achtige nummers zorgen voor een goede, gezellige sfeer. Het feit dat Doornroosje uitverkocht is maakt het wel erg druk en warm. De set van Garnier dwingt me niet om continu te blijven dansen, dus wordt het tijd voor een uitstapje naar de kleine zaal. Daar staan Brent Roozendaal en Ille Bitch samen een set weg te geven. Druk is het niet, maar het is er goed toeven. Maar goed, de mensen die er zijn, genieten van de muziek van de lokale held en zijn sparringspartner. Lokale held mogen we Roozendaal toch nog wel noemen, ook al woont hij nu niet meer in Nijmegen, maar in Amsterdam. Garnier zelf houdt ook wel van een uitstapje, getuige het blokje met drum and bass platen. Sommige mensen vinden dat leuk, anderen duidelijk niet. De mensen die niet snappen hoe je daar op moet dansen, zoals ik, nemen de gelegenheid om even af te koelen en wat te drinken. Gelukkig komt Garnier ook weer terug bij de techno en zijn roots. Het laatste halve uurtje is één en al herkenning: The Bells van Jeff Mills, soulplaten en een toegift van The Prodigy. Zo vat Garnier zijn rol in de techno-scene en zijn geschiedenis mooi samen. Om half zes staan we buiten, blij met Garnier, Planet Rose en die combinatie.