De avond wordt geopend door het Nijmeegse Roadlash met een soundcheck die niet van de echte show te onderscheiden is. De uitspraak van de jury dat “als dit het niveau van de avond wordt we hier goed zitten”, is dan ook terecht. De scheurende gitaarrock van het energieke viertal valt goed in de smaak bij juryleden Koen Koenders en Arjen Janssen. Zanger Rogier Pelgrim van Nuclear Playground is ook erg energiek en verkiest soms zelfs de zaal boven het podium. Ondanks zijn ietwat hoge stem, klinken de alternatieve popsongs goed. En zo denkt de jury er ook over. Ze zijn aangenaam verrast door de band uit Ede, al vinden ze wel dat de stem van Pelgrim iets minder wordt “als hij helemaal los gaat.” Na de set moet Nuclear Playground de trein halen, maar die missen ze jammerlijk. Maar elk nadeel heeft z’n voordeel: ze kunnen nu wel het jurybesluit afwachten. Als laatste is de jazz en funk van Squirrel and the Hazelnuts aan de beurt. Deze Haagse groep, bestaande uit drie mannen en één vrouw, zorgt voor een fijne afwisseling en het publiek waardeert dat duidelijk. Er wordt gedanst en voor de eerste keer om een toegift gevraagd. De jury is echter minder enthousiast over deze band met invloeden vanuit de reggae en de ska. Als eerste vinden ze dat de bandnaam veranderd moet worden. Verder raden ze de zanger aan zangles te nemen. Het feit dat dit de enige band was waarop het publiek echt losging vormt het enige positieve punt van de jury. En zo is eigenlijk al duidelijk dat de bands die de meeste kans maken op een finaleplek Roadlash en Nuclear Playground zijn. Dat Roadlash er uiteindelijk met een plek in de finale vandoor gaat, is terecht. Zij maakten de meeste indruk.