Het Arnhemse King Locust werpt met 'Musk' een tweeling

Duidelijk geen eeneiige

Tekst: Merijn Coert, ,

King Locust levert met Musk een plaat met twee gezichten waarmee ze hun kunnen niet onder stoelen of banken steken, maar hetgeen wel een identiteitscrisis tot gevolg heeft.

Duidelijk geen eeneiige

Het Arnhemse King Locust werd in 2003 opgericht door een aantal doorgewinterde en toegewijde muzikanten. Vanwege hun toewijding in het maken van een eigen stijl muziek en de ervaring die ze al hadden, pakten deze metal-mannen het anders aan dan menig andere band: eerst een goede plaat maken en dan pas naar buiten treden. Zo werd hun eerste kindje 'Ill Definition' in 2005 thuis geboren. De promotieplaat werd namelijk volledig in eigen beheer opgenomen, gemixt en gemasterd. Hoewel iedereen dat van hun eigen koter zou zeggen, bleek deze productie ook voor de buitenwereld een knap kind, want de plaat leverde de nodige optredens op. Al gauw werden er plannen gemaakt voor uitbreiding van het gezin. Een bijzondere gebeurtenis, blijk nu. De opvolger 'Must' werd een tweeling. Hopelijk niet het gevolg van kunstmatige inseminatie, maar puur het werk van God? Musk is namelijk geen 1-eiige tweeling en heeft daarom twee gezichten: de rustige thuisgeboren kant en de wat extroverte kant, die elders het levenslicht zag. Zoals dat in de mensenwereld wel vaker voorkomt als er twee op het zelfde moment ter wereld komen, zijn er verschillen als dag en nacht, water en vuur, olie en water…Afijn, noem de clichés maar op.De wildere van de twee wil graag lijken op zijn idolen, te weten Deftones, Alice in Chains en Helmet. Zware zompige riffs met een galmende, bijna stoner-achtige woestijnstem die het geheel met elkaar verbindt. Het is geen muziek voor in de zonneschijn of tijdens een prettig gesprek. Nee, de eerste zeven nummers van deze plaat laten geen vrolijk gevoel achter. En dat is een compliment. Het tweede deel is duidelijk de pretty boy/girl van het stel, want onder de noemer 'Drop Dead Gorgeous' gaat de band een heel andere kant op, namelijk de akoestische. De elektrische instrumenten en het grote drumstel worden in de kast gezet en ingeruild voor ingetogener klinkende onversterkte gitaren, zang en summier aanwezige percussie. Het melodieuze werk en de meeslepende sound is er niet minder om. En de band scoort door het tergend langzame spel met succes door te zetten. Een gedurfde zet, want veel metalbands zouden bij een akoestische set door de mand vallen. King Locust doet dat niet. King Locust levert met 'Musk' een plaat af met een dubbele identiteit: de echte nu-metal/post grunge kant en de rustige maar even zo spannende akoestische toevoeging. Het enige nadeel van deze splitsing zou misschien kunnen zitten in het feit dat niet duidelijk is wat zo’n band met deze promo CD wil: op dinsdag in cafe Camelot furore maken met een fijne akoestische set, of in Merleyn of Doornroosje met metal-gezinden het dak eraf laten knallen?