Als kind was ik fan van Marco van Basten. Ik deed er alles aan om op hem te lijken en net zo'n goede voetballer te worden. Ik kocht dezelfde voetbalschoenen als hij en oefende uren op de schijnbewegingen die ik hem zag maken. Toch heb ik nooit bij Ajax of AC Milan gevoetbald. Daarvoor ontbrak het me aan talent, inzicht en vooral voldoende creativiteit. Iets dergelijks is er ook aan de hand bij Green November. Hun platenkast staat vol met progrock- en symfobands uit de jaren tachtig en negentig. En dat hoor je terug op het debuutalbum 'Broken Strings and Poetry'. De klankkleur van de gitaar is exact gekopieerd van hun helden, net als de opbouw van de songs en het pretentieuze karakter van de muziek en de teksten. Niet dat ze dat slecht doen, hoor. Zeker niet. Was deze plaat halverwege de jaren tachtig verschenen, dan had de band een gouden toekomst gehad. De nummers zitten goed in elkaar, de zanger haalt alle tonen moeiteloos, de koortjes zijn inventief, de productie is superstrak en het artwork is fantastisch. Maar het probleem is dat we in 2008 leven en dat we het allemaal bijna tot op de noot al eens eerder hebben gehoord. Green November heeft de stijl die ze willen spelen bijzonder goed beluisterd en geanalyseerd. Vervolgens hebben ze een conclusie getrokken over hoe een cd in die stijl moet klinken en die plaat hebben ze gemaakt. Het resultaat is een cd vol met op zichzelf aangename symfonummers die helaas nergens écht raken. Het is nergens rauw, het vliegt nergens uit de bocht. Alles is ingekleurd binnen de lijntjes van de traditionele symfo. En dat is jammer, want tijdens de enige uitschieter - 'Rain Down' - toont Green November dat ze toch hun eigen originele invulling aan het genre kunnen geven. Met 'Broken Strings and Poetry' heeft Green November aangetoond dat ze weten hoe je symfo en progrock moet maken. Ze hebben de voetbalschoenen van Marco van Basten gekocht en hebben zijn schijnbewegingen moeiteloos onder de knie gekregen. Nu is het wachten op de volgende plaat, waarmee duidelijk wordt of ze ook echt over voldoende creativiteit beschikken om de top te halen, of dat ze blijven hangen in de Eerste Divisie van de symfo.